GRONINGEN – Veel tijd had het Amerikaanse Loch Lomond niet nodig om het toegestroomde publiek te overtuigen dat er deze avond in Vera prachtig gezongen zou gaan worden. Verantwoordelijk daarvoor was uiteraard draaispil van deze formatie uit Portland Oregon Ritchie Young, maar zijn zang werd fabuleus gesteund door Brooke Parrott en Julie Gliniany Bosack, zo bleek in het openingsnummer, het rustige welhaast plechtstatige maar oh zo mooie ‘All Your Friends’ waarmee het in Groningen van start ging. Die rust handhaafde het grote gezelschap op het podium in ‘Violins & Tea’ dat ook erg mooi en wel een tikje vlotter was, maar dat tempo werd weer terug gebracht voor het ook sterke ‘Seattle Denver Arms’. Wie zich had geïnstalleerd met kussens en drankje om heerlijk dromerig van deze fantastische folky luistermuziek stil te gaan genieten werd opgeschrikt door ‘Silver Felt’ Ineens kwam het gezelschap met kracht uptempo uit de hoek voor een indrukwekkende song. Die hoge maar flexibele stem van Young beklijft. Naast Young, Parrott en Bosack, beide naast zang ook keyboard en xylofoon, ook op het podium trompetist en bugel speler John Whaley, drummer Paul Seely, gitarist Jesse Donaldson en bassist Pete Bosack. Nimmer kwam de band in een dergelijke grote getale naar Europa en dat betaalde zich uit in een prachtige volle sound, met vaak het blaaswerk van Whaley in de hoofdrol. Ook de andere bandleden traden nu en dan voor het voetlicht en de collegialiteit bij Young was mooi om te zien als hij dan opzij stapte om het zicht op drums of gitaar niet te ontnemen. Young, met nu en dan een rol voor beide dames, kondigde op geheel eigen wijze de nummers aan en deed dat charmant en bescheiden, met mooie anekdotes. Nog iets meer had het inhoudelijk gemogen, maar verder prima waren zijn verhalen. ‘Silver Felt’ is afkomstig van het laatste album van de band ‘Pens from Spain’, hoewel recent twee EP’s samen op vinyl is verschenen. Het vervolgde met het titelnummer van dat album dat eveneens uptempo was om naar ‘Kicking Wih Your Feet’ te schitteren in het prachtige ‘Elefants and Little Girl’ weer rustige met die prachtige relaxte vocalen. Dit nummer, één van de bekendste van de band, is wat ouder van het album ‘Little Me Will Start A Storm’ waarmee wordt bewezen dat Ritchie Young al jaren een constante stroom van prachtige songs weet af te leveren. Dit was bepaald niet het enige hoogtepunt. Het rustige ‘Tiny Steps’ of het in een nummer dat op verzoek voor een Duitse trouwlustige man nog in het vliegtuig werd ingestudeerd en waarop hij zijn aanstaande ten huwelijk vroeg tijdens een concert eerder deze toer. In dit nummer stond de zang van vooral Parrot en Julie Bosack centraal, maar was ook veel vijfstemmig en heerlijk. Dit optreden was er één nummer dat niet geschreven was door Young en dat was een fantastische vertolking van het Peter Gabriel nummer ‘Games without Frontiers’ voor met ‘Tic’ werd afgesloten. Lekker is maar een vinger lang, maar dit was amper een uur. Na een daverend applaus volgde gelukkig een lang toegift met meerdere nummers. Voor het eerste nummer, gebracht als trio met Parrott en Bosack vroeg Young wat meer referb op de zang en dat maakte dit nummer wat al te zweverig na een net te enthousiaste draai aan de knop. Voor ‘Trumpet Song’ voegde John Whaley zich bij het trio met zijn, nee niet trompet, maar bugel om tenslotte dit prachtige concert te besluiten met ‘Wax & Wire’. Voor het concert was een duo uit Engeland komen fietsen. Die lange toch werd beloond met dit uitstekende optreden. Ritchie Young met kompanen waren prachtig bij dit afwisselende en kwalitatief erg mooi Loch Lomond concert vol met heerlijke chamber folk en indie pop.
Schitterende relaxte zang bij Loch Lomond
