Het tweede album van Safia Nolin ‘Dans La Noir’ kent bloedstollend mooie momenten. We kunnen wel stellen heel veel bloedstollend mooie momenten. De Frans-Canadese, woonachtig in Montreal, zingt met haar stem vol emotie haar fantastisch mooie donkere folkliedjes. In het Frans, maar zoals vaker bewezen heeft de goede zanger aan elke taal voldoende om de emotie over te brengen, ook al zal niet altijd de woorden overkomen. ‘Dans La Noir’ begint indrukwekkend. Een zachte gitaar die ineens uitbarst en dan de zoekende stem van Safia Nolin in het nummer ‘La Neige’ . Een prachtige song van grote intensiteit. ‘Dans La Noir’ is het tweede album van Safia Nolin die in 2015 debuteerde met ‘Limoilou’, een album dat aanvankelijk onderbelicht bleef, maar een jaar later na een televisieoptreden waarin de artieste inging op haar verleden en de moeilijkheden uit haar tiener jaren met pesten en angsten, alsnog veel erkenning kreeg. Sterke punten zijn de prachtige heldere stem van Nolin, haar gitaarspel en de fraaie atmosfeer die ze op het album weet te scheppen via indrukwekkende liedjes. Het is geen vrolijk album. Downer Folk is het werk van Nolin ook wel eens gekarakteriseerd, hoewel het niet moeilijk is om blij te worden van fraaie liedjes als het bedaarde ‘1998’ of het fenomenaal prachtige ‘Belvedere’. Dat Safia Nolin ook tegenwoordig nog het nodige over zich heen krijgt komt door haar non-comformistische houding. Op een groot gala waar ze werd gehuldigd als verscheen ze in jeans en een T-shirt, vloekte op het podium en verklaarde dat vrouwen net zo goed een mansjob konden doen. Zelfs anno 2016 was dat tegen een boel zere benen geschopt. Gelukkig heeft ze die houding niet laten varen. Ook op haar nieuwe album laat ze zich niet leiden door de grote gemene deler. In prachtige liedjes zoekt ze haar eigen weg door het leven en deelt die zoektocht met haar luisteraars. In ‘het schitterende ‘Sans Titre’ dat een soort gesprek is met haar vader die jaren geleden zijn boeltje oppakte en uit haar leven verdween. Een schitterend hoogtepunt dat kerft in de ziel. Heerlijke lo-fi folkliedjes, maar niet van de liefelijke variant. Er is geen gulden middenweg bij Safia Nolin. Het raakt je en je omarmt het of haat het. Dat verwacht de echte liefhebber van muziek toch, dat het hem of haar niet onberoerd raakt. Dat lukt Safia Nolin in nummers als ‘Les Chemins,’ ‘France’ of ‘Dagues’. Het enige tweetalige nummers is ‘Lesbian Break Up Song’ een duet met Ariel Engle, artiestennaam La Force. Ook voor deze plaat zullen de vlaggen uit gaan of de afschuw worden uitgesproken.
Safia Nolin – Dans La Noir
