GRONINGEN – Sabrina Starke brak door als soulzangeres, maar haar roots liggen in de reggae. Als achtergrondzangeres van een reggae bandje zette ze haar eerste danspasjes op het podium. Met ‘The Soul of Reggae’ toert ze nu met een programma waarin ze terug gaat naar deze roots en eigen en andermanswerk voorziet van een reggae arrangement, zonder dat daar de soul in ontbreekt. Op de Vismarkt in Groningen maakte de door de organisatie ingehuurde DJ het Starke niet makkelijk. In plaats van de lome soul en reggae klanken voor te bereiden door in zijn set hier rekening mee te houden bleef deze DJ discoknallers op topsnelheid het publiek in gooien. Jammer en een gemiste kans. Bettere instructies van de organisatie en iets collegialer denken van de DJ zijn wenselijk hier. Terug naar Starke. De eerste twee nummers waren een dergelijke grote overgang met de discoknallers dat ze niet uit de verf kwamen. Niet verwijtbaar aan de zangeres, maar de rustige opening met ‘Far, Far Away’ contrasteerde erg met het voorgaande en hoewel het nummer dat volgde al iets steviger was kwam het publiek pas bij het derde nummer ‘Soul of Reggae’ echt in de stemming, mede omdat de zangeres nu werk maakte van het publiek en ze actief bij het optreden begon te betrekken. Mooi was daarna ‘Revolution’ een nummer oorspronkelijk van Dennis Brown. Een echte reggae artiest en een nummer waarin de mooie zang van Starke tot zijn recht kwam. ‘Do For Love’ is de eerste single van Starke en kwam nu langs in een speciale reggae uitvoering en bleef ook fijn overeind. Minder gelukkig was de keuze voor ‘Can’t Take My Eyes of You’ oorspronkelijk bekend van de uitvoering van Franki Valli, maar daarna in wellicht honderden uitvoering gecoverd en of daar een reggae versie in past? Wellicht was daar een echt reggae nummer op zijn plaats, want dit genre heeft ook zoveel eigen klassiekers opgeleverd. ‘Cherry Oh Baby’ van UB40 bijvoorbeeld en de uitvoering daarvan was prachtig. Daana een ‘awkward’ moment. Sabrina Starke stelde het publiek twee uitvoering van nummers van haar helden in het vooruitzicht. Dit leverde de roep om Bob Marley vanuit het publiek op en eigenlijk mag Marley in de ziel van de reggae niet ontbreken. Sabrina Starke gaf toe dat dit een held was, maar Marley ontbrak in de setlist. Dit gemis compenseerde Starke ruimschoots met een geweldige uitvoering van Nina Simone’s ‘Aint got no’ en een prima nummer van Bill Withers voor een mooie wederom meer traditionele afsluiting. Met een degelijke band lukte het Sabrina Starke de connectie tussen soul en reggae te leggen. Er had nog iets meer de nadruk op oorspronkelijke reggae mogen liggen en de prachtige nummers die uit die traditie zijn voortgekomen, maar ook in de huidige vorm is het een waardevol en geslaagd experiment.
Sabrina Starke gaat terug naar haar roots
