MEPPEL – De harten van veel bezoekers op het Last Minute Hemelvaarts Akoestische Roots Festival in Clouso in Meppel werden gestolen door Stefan Prigmore. De zanger die in deTexaanse krant Star Telegraph voorafgaande aan zijn Europese toernee zich liet fotograferen met zijn lievelingsgeit en verklaarde dat hij deze misschien wel het meest ging missen bleek een echte ‘ruwe bolster, blanke pit’ type die in zijn liedjes zijn beleving en de harde wereld van de river rats rondom de Brazos rivier die zijn weg meandert door Texas tot leven brengt. River rats zijn mensen die vaak met moeite hun kostje bijeen scharrelen in en om de rivier met legale, maar soms ook illegale middelen. Een wereld vol met misére en misdaad, maar ook vol met gevoelige karakters die klaar staan om andermans kinderen in huis te nemen en op te voeden. Stefan Prigmore vertelde deze verhalen onomwonden. Hij opende met ‘Sic Transit Gloria’ en dook in de Brazos met ‘Brazos in my Bones’ een lied over hoe de diefstal van een boot resulteerde in moord. Geen vrolijke materie, maar wat een prachtig lied. Stefan Prigmore heeft een geweldige stem. Rauw maar gevoelig en hij heeft veel power in zijn zang en weet dat prima te gebruiken. Daarnaast kent hij de weg op zijn gitaar op zijn duimpje, maar wat vooral het publiek voor hem inneemt is zijn ongekunsteldheid. Ieder lied wordt met een mooi verhaal geïntroduceerd .en voor ‘Good Days’ vertelt Prigmore hoe hij een tocht door Amerika maakte met zijn vriendin en hij op een gegeven moment domme dingen zei, waardoor zij er met camper en hond vandoor ging. Prigmore wist toch de geplande volgende stop op de reis door de Verenigde Staten te bereiken voor een emotionele reünie en een fraai ze leefden nog lang en gelukkig einde. Niet alleen de scheiding met zijn geit viel hem zwaar. Uit zijn tranen bleek ook dat hij zijn vriendin mist in Europa waar hij nog zo’n anderhalve maand rondreist en zelfs nog terug keert naar Clouso voor een optreden tijdens Sunday Roots in juli. Prigmore bleef zich met zijn fraaie zang en oprechte emoties open stellen. ‘Door girl’ was lekker bluesy en ‘I Did Perfect’ een fraai liefdesliedje. Stefan Prigmore eindigde met ‘Tracy’. Een lekker vlot nummer om zijn set toch een vrolijk einde te geven. Misschien wel voor velen de ontdekking van de avond deze songwriter uit Texas met zijn imponerende stem en zijn fraaie verhalen in lied en vertelling. Nog totaal onbekend in Europa, maar dat geheim gaat Texas absoluut niet houden. Deze avond stroomde de Brazos langs Meppel. Laat de rivier hem mar vaker deze richting op brengen.
Ruwe bolster, blanke pit Stefan Prigmore brengt Texas naar Meppel
