EMMEN – Als openingsact van het The Spy and The Butcher festival in Emmen lag er nog al wat verantwoording op de schouders van de mannen van Rosella Stone. Vanuit het niks moet je immers steming opbouwen en daarin slaagden de lokale helden prima. De band met zanger Lars Buist, toestenman Diederik Wentink, gitarist Kevin Platje, drummer Maurice Noordhuis en op basgitaar Erik Luikens heeft de muziek om het publiek in de sfeer van het festival te trekken. Rustig om niet direct op volle snelheid te moeten, maar stevig genoeg om direct de sfeer te brengen. ‘Say What You Want to Say’ was een fijne opening en in Lars Buist heeft de band een degelijke zanger met juist genoeg haantjesgedrag om hem een blikvangende frontman te maken. Hij wordt ondersteund door een strak spelende band en de formatie heeft een aantal prima nummers op de setlist. ‘Backseat Lover’ bijvoorbeeld of ‘The Call’. Fijne degelijke rocksongs. Wel mag nog meer het contact met het publiek gezocht worden. Een praatje of desnoods even van het podium af in zover de microfoondraad dit toe laat. Dat bleef nu erg beperkt en dat was jammer. Hoogtepunt was het heerlijk deinende ‘One Night Out’ welhaast een rockshanty waarop zowel headbangen als inhaken mogelijk was. Een verrassend en erg sterk nummer en een onderscheidende aanpak waarin de band nog verder mag en kan pionieren als tegenwicht voor degelijke nummers als ‘Solid Ground’ die goed zijn maar nog niet onderscheidend. Voor de grote finale gooide Rosella Stone met ‘Vox Populi’ het tempo nog even flink omhoog. Een fijne band die nog meer een eigen aanpak kan hebben en zich daarmee kan onderscheiden van het gros van de zovele rockbandjes. De basis is gelegd, de creativiteit aanwezig. Goede muzikanten, prima zanger nu nog het uitbouwen van de podium act en het eigen geluid. Met ervaring, gedurfd schrijven en tijd kan Rosella Stone zich een geheel eigen plek verwerven.
Rustige Rock bij Rosella Stone
