Binnen twee maanden zet Roberta Prestigiacomo twee prachtige albums op de wereld. De Italiaanse presenteerde eerst de EP ‘Cigno’ met een mix van traditionele folk en elektro en daarna het album ‘Vulissi Essiri Jo’. Dit in het Siciliaans gezongen album is meer folky en toont de rijke muziek van dit eiland met poëtische teksten en invloeden van het hele Mediterrane gebied. Roberta Prestigiacomo is geboren in Trapani op Sicilië en dan ligt Tunis dichter bij dan Rome. Na haar muzikale opleiding in de richtingen jazz en folk, onder andere Boekarest en in Italië zelf, en tal van muzikale projecten, waaronder met haar zus, is het nu tijd om zelf voor het voetlicht te treden. Beide projecten lopen eigenlijk al jaren, haar Siciliaanse plaat al een decennium, en hebben langzaam kunnen rijpen. Om op Sicilië te beginnen. ‘Vulissi Essiri Jo’ is een prachtig album met een heerlijk warm en toch ook melancholisch Mediterraan gevoel. Dat is eigenlijk vanaf het eerste moment duidelijk met ‘A Petra’. Prachtig en zorgvuldig gezongen, met daarin toch de emotie er dik boven op. Dat maakt ondanks het Siciliaans de song toch ‘verstaanbaar’. In het lied klinkt enige wanhoop door en dat klopt ook als we de Italiaanse vertaling erbij pakken. Nog een stapje hoger op de lijst van prachtig staat ‘Mari Senza Funnu’, iets gevarieerder en even bewogen een liedje over verdwalen en aanraking. Die bewogenheid, dat lichamelijk laten voelen van de emotie is een vaste waarde. Dat komt in het dramatisch aangezette, maar zeer fraaie ‘Vattinni’ ook terug. Prachtig weet de zangeres zichzelf ook muzikaal te ondersteunen, want het hele album heeft Roberta Prestigiacomo niet alleen geschreven en gezongen, maar ook ingespeeld. Alleen voor de productie heeft ze de hulp ingeroepen van Sasa Flauto. Mooi gevarieerd is dan het emotioneel iets lichtere ‘E’ Tuttu Un Sonnu’. Even wordt die intensiteit doorbroken in een toch mooie adempauze in een haast bossanova-achtig aandoende wat vlottere song. Niet te lang want in ‘Munnu’ is de intensiteit terug. Zo ontwikkelt zich langzaam een prachtig album. Een heerlijke ontdekking van Sicilië met erg mooie nummers als ‘L’Oro Dei Re’ wat het ongehaaste hoogtepunt van het album is en met minimale begeleiding ‘Luntano Di Tia’ voor het eindigt met het mooie titelnummer. Een plaat om intensief naar te luisteren, maar ook voor een warme zomeravond met een heerlijk glas wijn.
Het tweede album van Roberta Prestigiacomo is ‘Cigno’, wat vertaalt naar ‘Zwaan’ laat een heel andere kant van de zangeres zien. Moderne Italiaanse elektro folk, nu gezongen in het Italiaans. Dit album is ook erg mooi en bewogen, maar heeft net niet die zeggingskracht van de Siciliaanse plaat. Het begint met het vlotte ‘Mondo Normale’, een prima song met veel elektro werk en constante in al haar werk die fraaie zang. ‘Abbriaciami’ is zo’n voorbeeld van haar sterke stem met nu een wat donkere ondertoon. Op het album probeert ze muziek en literatuur bijeen te brengen in en soort innerlijke en bij tijden dromerige zelfreflectie. Voor dit album werkte ze samen met Donato Di Trapani als producent en toetsenist. Giuseppe Pipitone leverde bijdragen op gitaar en bas. ‘Niente’ is vlot en fraai. Het meest er bovenuit steekt het erg mooie ‘La Perfezione’ met mooi vraag en antwoord spel in de zang en net even wat rustiger en de muziek meer als benadrukking van de zang. De laatste twee nummers ‘Labirinti Di Parole’ en ‘La Sete’ zijn ook prima op dit degelijke Italiaanse elektro album.
Roberta Prestigiacomo – Vulissi Essiri Jo / Cigno
