STEENDAM – Robert Sarazin Blake. Je kunt er als bij een trekvogel de klok er op gelijk zetten dat hij eind januari aan de oevers van het Schildmeer in Steendam opduikt vanuit Bellingham WA. In de Verenigde Staten. Jaar naar jaar is het voor de liefhebbers van deze artiest ook een bron van vreugde. Robert Sarazin Blake is namelijk een entertainer en muzikant van groot formaat. Deze derde voorstelling op het podium van Peter & Leni was hier geen uitzondering op. Blake begon met het maken van excuses voor de Trumpiaanse ontwikkelingen in zijn eigen land. Met Leonard Cohen’s ‘Everybody Knows’ had hij een passend lied bij deze verontschuldiging. De rest van de eerste set vulde Robert Sarazin Blake met eigen werk waarin hij niet bang is om regelmatig ook een politiek standpunt aan te roeren. “Private Manning’ bijvoorbeeld dat volgde is zo’n nummer met een politieke lading. Het was tevens het eerste nummer van de binnenkort te verschijnen CD ‘Recitative’ een nieuwe loot aan de steeds rijkere boom die het inmense liedjes repertoire van de zanger torst. Vakkundig praat hij zien liedjes aan elkaar, zacht tokkelend op zijn gitaar gaat hij soms naadloos over van verhaal in lied. Zijn zingen is opmerkelijk. Half pratende half zingende heeeft hij een unieke stijl en dat weet hij perfecte te ondersteunen met zijn gitaar spel dat al naar gelang het liedje dat vraagt hard en venijnig kan zijn en op andere momenten tokkelend en weemoedig. Prachtige liedjes als ‘Always Been Drinking’ en ‘In A Poem’ passeerden de revue maar voor de pauze was “I didn’t call you’ dat hij op verzoek speelde het hoogtepunt. In een geweldige prestatie improviseerde hij een tekst op dit nummer waarin de vraag waarom hij niet had opgebeld vanuit Steendam niet werd beantwoord, maar wel van 100 uitvluchten werd voorzien. Ook uitstekend en samen met het publiek die er nadrukkelijk bij werd betrokken werd de eerste set afgesloten met ‘Couples’. Prachtige show, mooi intiem en iedereen er in betrekkende is Robert Sarazin Blake ook een artiest die met zijn teksten en vondsten daarin indruk maakt. Ook de tweede set begon met een cover. Deze keer ‘Oil Money’ van Bill Morrisey met daarna ook weer een vracht aan mooie eigen liedjes, deel van oude albums, maar ook veel nieuw werk. Het vlotte ‘Detroit’ sprak aan even als ‘Death Comes’. Zijn de liedjes soms geimproviseerd, zo ook de setlist. De vraag van de artiest of het publiek nog een bepaald lied wilde horen leverde een verzoek om ‘Sister’ op, een sterk persoonlijk lied, maar tevens aanklacht tegen de oorlog. Een prachtig einde maar met ‘Rock & Roll Dream’ kwam het einde definief. Volgend jaar maar weer. Robert Sarazin Blake is een artiest met een unieke stijl, wars van hypes en trends, maar oprecht en met prachtige liedjes. Heerlijk.
Robert Sarazin Blake heeft totaal eigen stijl
