STEENDAM – Een optreden is goed te vergelijking met een stuk dansen over het hoge koord. Je moet je balans houden. Tijdens zijn eerste optreden in Nederland begon Robert Lane prachtig. Het folky singersongwriter liedje ‘Very Own Way’ was prachtig en ook het blues nummer ‘Break My Heart Blues’ was uitstekend en zeer veelbelovend voor de rest van de avond. Op het podium een wat zenuwachtige maar ongedwongen jonge artiest uit Birmingham die in zijn thuisland al een flinke reputatie begint op te bouwen en daar ook in de running is als Future Star voor mooie festival plekken. Dit eerste uitstapje naar Nederland was om zijn nieuwe album ‘Only a Flight Away’ onder de aandacht te brengen in ons land en Duitsland. De felle meezinger ‘Who Do You Think Your Talking For’ en de originele Beegees cover ‘To Love Somebody’ in een fijne folk uitvoering van het disco nummer bevielen prima, hoewel Lane in zijn zang steeds meer zijn best ging doen en regelmatig daarbij uit zijn comfortzone stapte. Dat was jammer, want regelmatig gaf de Brit blijk dat hij een goede degelijke zanger is, maar het kleuren buiten de lijntjes bij zijn zang pakte niet altijd even fraai uit. Minder is in dit geval meer. In zijn liedjes wisselde hij prachtige vindingen en zeer fraaie songs af met nummers die wat minder konden bekoren. Voor de pauze was vooral de murder ballad ‘Teardrop Tattoo’ een lied dat wellicht alleen deze keer, wat minder uit de verf kwam en ook daarin lijkt het niet verkeerd als Lane nog eens kritisch zijn setlist doorgaat. Het verschil in kwaliteit tussen die murder ballad en een liedje als ‘Wilfull Independent’ is namelijk enorm want dit liedje over de relatie tussen ouder en kind is namelijk prachtig. Voor de pauze waren ook nummers als ‘Pessimistic Me’ en het vlotte ‘One of Those Guys’ prima. Robert Lane is een jonge zich ontwikkelende folky singersongwriter die voor zijn liedjes vaak originele invalshoeken heeft en ze met een mooi verhaal vooraf weet neer te zetten. Dat doet hij prima, net zoals hij een krachtige prima gitarist is en een goede degelijke zangstem heeft. Enthousiast betrok hij het publiek bij de show en had ze regelmatig aan het zingen. In de tweede set moest hij duidelijk toch weer even in zijn groove komen, maar ‘Billy Frost’s Flying Machine’, bleek een absoluut hoogtepunt tijdens de show net als even later ‘The Instigator’, nummers waarin hij vooral goed zong. Na een cover van The Beatles had hij met ‘Make it Easy’ nog zo’n mooi nummer, om daarna weer een nummer te brengen dat echt veel minder was en dan weer mooi en vlot te eindigen met het discofolk nummer ‘My Love’s In Deep’. Op zijn best is Robert Lane prachtig, maar nu nog dat een heel concert doortrekken en die juiste balans vinden.
Robert Lane wisselt prachtige met mindere momenten af
