PORTLAND – Loch Lomond, je kunt de band treffen met alleen Ritchie Young die solo zijn liedjes speelt, maar ook met vrienden die hem daarbij assisteren. In Vera op 26 juni zal het podium echter goed gevuld zijn. Young komt naar Groningen met de grootste bezetting die het chamber folk gezelschap ooit heeft gehad in Europa. Met zijn zevenen is de verwachting dat ze Groningen door het concert zullen roeien, want de PR afdeling van Vera verwacht de kalmte van een Schots meer, hoewel het ook daar flink kan spoken. In Portland staat Ritchie Young al op ons te wachten. Herkenbaar aan bril en hoed, hoewel dat hier meer voorkomt. Hij gaat voor naar een plek waar ze koffie serveren met één van de gerechten waar Portland bekend van is, de Chocolate Chip Cookies. Een veilig keus in een stad waar je culinair de wereld kunt rond reizen op slechts een paar kilometer met veel Spaanse en Aziatische invloeden. Die culinaire geneugten laten we links liggen om ons te verdiepen in Loch Lomond, muzikaal genot sinds 2003 uit Portland Oregon.
In 2003 begint dan het verhaal van Loch Lomond, maar niet het muzikale verhaal van Ritchie Young. Als lekkere binnenkomer heeft een een smakelijk, doch gruwelijk verhaal hoe zijn muzikale interesse is gewekt. “Ik was 15 jaar oud”, vertelt hij als de beleefdheden zijn uitgewisseld, bestellingen gedaan en we ter zake komen, “en ik woonde in een piep klein ski oord in Oregon. Per ongeluk schoot ik op een dag mijn beste vriend in zijn arm met een spijkerpistool op school. Ik had huis arrest voor de hele zomervakantie. Ik mocht niet naar buiten. Wat doe je dan, je probeert je te vermaken in huis en op een dag doorzocht ik de kast van mijn vader waar hij zijn spullen bewaarde op de bovenverdieping. Ik vond twee dingen. Ik trof daar een oud pistool aan en mijn vaders oude akoestische gitaar met een liedjesboek van Neil Young in de hoes van de gitaar. Ik heb met beide tegelijk voor ogen gestaan en voelde alsof dit een moment was waarop ik een grote keuze in het leven moest maken. Een moment van lotsbestemming. Ik ben van het pistool afgebleven en heb de gitaar gepakt en mezelf geleerd hoe ik de bladmuziek uit het boek van Neil Young moest lezen en heb sindsdien gespeeld. Dat is inmiddels meer dan 29 jaar. Ik heb het gevoel dat ik moet blijven spelen om te overleven. Ik kalmeer als ik speel, het brengt me rust, helemaal als je een publiek hebt, waarmee je een connectie hebt, een brug kunt slagen.”
Met Loch Lomond heeft Young de kalme, maar niet minder avontuurlijke of mooie, kant van het muzikale spectrum omarmt. Dat was vroeger anders. “Ik heb heel veel jaren met een erg luidruchtige prog rock band opgetreden. We speelden constant overal in de Verenigde Staten. Ik ben op een gegeven moment uit de band gestapt en vond mezelf hier terug,” hij wijst om zich heen, “in Portland , Oregon. Ik wilde mijn eigen band beginnen en voelde de behoefte om te kunnen spelen en oefenen zonder een PA of een Amp. Ik wilde echt terug naar een meer organische omgeving. We zouden moeten kunnen oefenen in onze huiskamers of op de stoep van een huis waar we woonden. Ik wilde het zo inrichten dat de band met hetzelfde gemak een akoestische band kon zijn, maar ook een formatie die ieder festival live aankon. Ik heb de band ontworpen als iets wat erg kneedbaar is.” Loch Lomond begon dan ook als een band met Young als vaste waarde en zo’n dertig muzikanten die nu en dan aanschoven, net waar de situatie om vroeg. “Ik treed nog steeds solo op met mijn liedjes, maar ook in allerhande samenstellingen tot en met wat we in Nederland op het podium brengen met een zevenmansformatie. Al deze mensen zijn heel dierbare vrienden. We zijn een soort van reizende familie. Op deze tour gaan zelfs een tweejarige peuter mee en een oppas. Dit is de grootste groep van muzikanten waarmee ik ooit in Europa heb opgetreden. Ze zijn ongelofelijk getalenteerd en ik ben zo heel erg blij dat ik met ze mag optreden. We zijn allemaal dol op Europa met zijn geschiedenis, cultuur en de oude en nieuwe vriendschappen die we er vinden. We houden er van.” Young kijkt dan even terug op de plaatselijke omstandigheden. “Toen we begonnen met de band, waren er misschien iets van 11 bands in Portland. We waren allemaal vrienden en hielpen elkaar waar dat nodig was. Ik heb hier een aantal jaar zelf een podium gehad waar bands optraden. Ik was enorm verrast door het overvloedige talent dat hier rondliep en hoeveel mensen met muziek bezig waren. Je kan tegenwoordig geen steen gooien zonder niet iemand te raken die net terug is van een toer in Japan met louter uitverkochte concerten. Op het moment is hier zo’n geweldig boeiende scene!”
Door de grote van de formatie ontstaat er ruimte voor instrumenten die je wellicht niet elke week of zelfs maand op het podium van Vera zal aantreffen. Zo zal er, ijs en weder dienende, een theremin te beluisteren zijn, een glockenspiel en andere niet erg gangbare muziekinstrumenten. “We zijn heel erg geïnteresseerd in niet-traditionele instrumenten. We hebben ondervonden dat het een hele klus is om origineel te klinken als je dezelfde gereedschappen gebruikt als iedereen. We gaan dus voor zingende zagen, bellen, we bespelen de viool alsof het ukelele is, het is zo leuk om dat te doen en het publiek smult er van.” Al deze geluiden moeten wel worden ingepast in de liedjes. Het gesprek komt dan ook al snel terecht bij het schrijven van de liedjes. “Elk album dat we als Loch Lomond hebben uitgebracht heeft een andere inspiratiebron”, vertelt Young na een nieuwe bestelling van versnaperingen. “Dat omvat de dromen die ik had als kind tot en met mijn diepe verlangen om door de tijd te kunnen reizen. Ik vind vaak inspiratie in de kleine dingen van het leven. Ik laat mijn verbeelding verder gaan dan traditionele thema’s als een liefdesverhaal die andere veel beter kunnen verwoorden dan dat ik dat kan.”
‘Pens From Spain’ komt uit de tas bij Ritchie Young en hij schuift het over tafel. Het is het laatste album van de band en kwam uit in 2016. “Het was zo leuk om aan dat album te werken”, lacht hij. “Het was in alle opzichten een studioalbum. Ik kijk nu al vooruit naar ons volgende album dat is gepland voor 2020 om uit te brengen. Dat zal een meer organisch album zijn. We touren nu om de twee EP’s ‘ Night Bats/White Dresses’ die we niet zo lang hebben uitgebracht en die nu op vinyl zijn uitgekomen te promoten. Het is de eerste keer dat ze samen en als LP zijn verschenen.”
Het is tijd om te gaan. Nog even vragen wat we nu in Vera van Loch Lomond, de band vernoemd naar het grootste meer in Schotland, kunnen verwachten? “So much fun!!” Wat wil je nog meer van een optreden. Loch Lomond doet Vera aan op 26 juni als één van twee Nederlandse optredens op een verder voornamelijk zich in Duitsland voltrekkende tournee.