GRONINGEN – De opstelling in Vera in Groningen is anders dan anders en noopt tot een nader onderzoek voorafgaande aan het optreden van Red Brut in de pop zaal. Een enorm wit doek is opgespannen als achtergrond. Op een tafeltje aan de rechterkant staat een projector en op de centrale tafel liggen keurig uitgestald een flink aantal cassettes, een paar cassettespelers en apparatuur waarmee daaruit een keur aan klanken kan worden gepeurd. Op voorhand is het optreden anders en dat maakt het spannend en onvoorspelbaar. Een verwachting die uit blijkt te komen, want zelfs Red Brut kan je vooraf aan het optreden niet vertellen wat er die avond gaat gebeuren en wat je die avond gaat voelen bij haar avant garde cassette muziek.
Red Brut is de artiestennaam van Marijn Verbiesen. Een stadjer met Rotterdamse roots die al sinds jaar en dag haar interpretatie van muziek uitbrengt. Red Brut is het solo project van deze soundkunstenaar die voorheen in bands als Sweat Tongue en JSCA zat en een belangrijke plaats in nam in de avant garde scene van Rotterdam. Een plek die Verbiesen inmiddels ook inneemt in Groningen. Als Red Brut bracht ze inmiddels een drietal albums uit. In 2018 verscheen haar debuutalbum ‘Red Brut’, beïnvloed door een toer door Japan. De opvolger ‘Cloaked Travels’ verscheen in 2020 en haar laatste album ‘On Bare Ground’ werd eind 2024 op de markt gebracht na een presentatie in de Moshpit of Creation in Groningen en aansluitend daaraan werd een mooie toer over de Britse eilanden gemaakt. Het album is een afscheid van de stad Rotterdam waar ze zolang een veilige haven had. De opnames voor het album zijn in de stad gemaakt en samengevoegd tot een intiem portret van haar laatste twee jaar in die plaats.
Kalm betrad Marijn Verbiesen het geïmproviseerde podium. Schreed naar de projector en instrueerde het apparaat steeds wisselende beelden te projecteren op dat grote witte doek. Een uitleg volgde over de Red Brut werkwijze. Steeds, thuis, op locatie en voor dit concert werden bijvoorbeeld ook opnames gebruikt gemaakt tijdens een reis naar Spanje in grotten, maar ze field recordings van geluiden die kenmerkend zijn of opvallen of waar ze de waarde van inziet. Met deze geluiden, de electronica en haar creativiteit om niet alleen die geluiden oorspronkelijk te detecteren en op te nemen, maar ook om ze in te passen in de improvisaties waaruit haar optredens bestaan. De eerste cassettes gingen in de cassettespelers en de eerste geluiden weerklonken in een boeiende trip, waarin je op reis gaat door de sonische landschappen van Red Brut. Soms stormt het, soms tinkelt het, de geluiden zijn soms herkenbaar en soms raadselachtig, dreigend of licht en vrolijk. Vera noemt het toepassend introspectieve klanklandschappen en vaak kun je inderdaad er je eigen gedachten inleggen. De beweging op het toneel komt aanvankelijk van de projectie. Bedoeld of onbedoeld is een oog herkenbaar, waarover beelden gaan. Wolken, veren of bloed, ook hier is een eigen interpretatie nodig, want Red Brut laat je in verder elk inhoudelijk aspect over aan je eigen gedachten. De voortgang van het optreden is af te lezen aan de groeiende stapels cassettebandjes op de grond. Bandjes die gebruikt zijn of gewogen en niet meer nodig worden pardoes naast haar neer gegooid. Een punt is dat het stuk lang duurt en veel aandacht vraagt. Vera blijkt dat te kunnen opbrengen en moeiteloos blijft het stil, hoewel een deel van het publiek er voor kiest om te gaan zitten. Prachtig is een passage waarin water wordt gecombineerd met een opgenomen deuntje, gezongen door iemand. Even later pakt Red Brut een rood boekje en leest een gedicht voor. Dan treedt ze naar voren en maakt haar eigen lichaam tot instrument verbonden aan de electronica produceert elke buiging een geluid waarna de improvisatie langzaam ten einde komt. Geen muziek voor de massa, maar een boeiende interpretatie van andere manieren om je uit te drukken met geluiden, om muziek te maken en om het publiek de kans te geven er zelf in te voelen wat ze willen. Een intrigerende show die dwingt tot nadenken.