STEENDAM – De Nederlandse bluessensatie Ralph de Jongh was slim geplaatst door de programmeurs van Art Carnivale in Steendam. Vroeg op de zondagmiddag was er al snel rondom zijn podium geen stoel meer beschikbaar en stond het publiek in rijen dik te kijken naar een gitaar en twee klompen. Van De Jongh geen spoor, maar de Ralph de Jongh enthousiastelingen stelden de nog niet adepten gerust. Hij komt wel. Hij is wel op tijd. Maar een soundcheck? Dat heeft ie zo voor elkaar. Inderdaad. Een paar minuten voor aanvangstijd dook de bluesman op, had in een poep en een scheet zijn soundcheck voor elkaar, schoenen uit, klompen aan en nog voor de geplande aanvangstijd was hij gereed. Voor De Jongh begrippen zette hij rustig in, maar met ‘Lay My Burden Down’ bracht hij vaart in het geheel. Al snel bleek ook een nadeel van de zeer beperkte en korte soundcheck. Met zijn klompen doet De Jongh de percussie en een microfoon had dat duidelijker hoorbaar gemaakt, nu viel dat weg in het versterkte spel op zijn resonator gitaar en zijn potige zang en dat was erg jammer. Een vooraf gewaarschuwde geluidsman en een minuutje richten had dit onderdeel letterlijk en figuurlijk erg kunnen versterken. Het bleef daarbij wel sterke liedjes regenen, prachtige nummers als het zeer gedreven gebrachte ‘Waist Deep’, het net wat rustigere en meest aansprekende nummer van deze set ‘Misty Train’, het fraaie ‘Blond Boy’ en met Willem Noordstrand vanuit het publiek als spontane tweede stem gezongen ‘Highway Man’ waren meer dan voldoende om het publiek te overtuigen. Op een festival als Art Carnivale zijn altijd verschillende mogelijkheden, dus ook bij prima acts krijg je veel verloop, want, met tien minuten begint op het andere podium dat andere wat het publiek ook wil zien. Dat was bij De Jongh niet het geval. Bijna iedereen bleef muisstil zitten, geboeid door de intense zang en dan uitbarstende in een klaterend applaus. In zijn zang zoekt hij de intensiteit, maar moet oppassen dat het niet schreeuwerig wordt in de gedrevenheid. Als gitarist is De Jongh geweldig, ook nu was hij erg op dreef met zijn resonator. Wat bescheidenheid siert de mens, maar op het podium kan het ook tegen je werken. Zacht mompelend kwamen er de schaarse aankondigingen. Dergelijke intensiteit vraagt af en toe ook even om ontspanning. Even loslaten, en zo’n moment ontbrak ook nog in de show van deze bluesgigant. Daar gaf het publiek echter niks om. Het was en bleef geboeid door de gitarist en zijn liedjes. Gefundenes Fressen voor de oude en nieuwe fans van deze bluesman.
Ralph de Jongh is gefundenes Fressen op Art Carnivale
