RAVENNA – Het nieuwe jaar breekt bewolkt aan in het Italiaanse Ravenna. De stad die uitkijkt over zee naar Kroatië, met naast zich Bologna en ten zuiden van Venetië kent een lange en bewogen geschiedenis. Bijna driehonderd jaar voor Christus kwam het bij het Romeinse rijk en aan het eind van het Romeinse rijk en begin van de Middeleeuwen was het de hoofdstad van diverse rijken en één van de belangrijkste Europese steden. Een stad die cultureel belangrijk is door vroeg Christelijke bouwwerken, maar ook Dante Alighieri woonde en stierf er. De laatste jaren zijn het vooral sportlieden die uit de stad bekendheid genieten en is Ravenna weggedreven uit het centrum van de Europese cultuur, maar wie weet kan Francesca Morello daar verandering in brengen. Als R.Y.F. staat ze op Eurosonic / Noorderslag in Groningen. Het showcase festival legt uit: “R.Y.F. is het soloproject van de Italiaanse zangeres en songwriter Francesca Morello. Ze wil een stem geven aan diversiteit, aan de queergemeenschap en haar worstelingen met de maatschappij en heteronormativiteit, aan non-binaire mensen en aan alle fantastische wezens. Het is muziek waarop je kunt dansen of een kamer kunt vernietigen, een cathartische balans van lijden en jubelen – een electropunkdisco doordrenkt van queer, feministische subversie. Vierde album Deep Dark Blue ontstond uit software en analoge instrumenten en werd vervolgens ontwikkeld met Maurizio “Icio” Baggio (The Soft Moon, Boy Harsher)”. R.Y.F. geeft haar showcase op 17 januari in Al Round in Groningen.
Ravenna is ook een mooi startpunt van het gesprek. In de stad van Francesca Morello wonen geen koningen en keizers meer, maar het is nog steeds een plek met internationale contacten. De haven is één van de voornaamste van Italië en ook de muziekscene is levendig. Morello installeert zich voor het gesprek en vertelt over haar stad: “In Ravenna zijn er veel bands en verschillende soorten vibes. Ik kan zeggen dat ik deel uitmaak van de Bronson Recordings-familie met zijn eclectische goede smaak en liefde voor muziek, maar ik ben er niet echt zeker van dat je, als je naar mijn liedjes luistert, kunt zeggen dat ik uit Ravenna kom”, lacht ze. .
De ESNS biografie roept ook vragen op. De Italiaanse zangeres stelt dat het haar kernmissie is om een stem te geven aan diversiteit, aan de queergemeenschap en haar worstelingen met de samenleving en heteronormativiteit, maar ook aan niet-binaire mensen en aan alle fantastische wezens. “Er is, ondanks dat het bijna 2025 is, nog steeds te veel haat tegen diversiteit en het patriarchaat heeft nog steeds een enorm gewicht in onze samenleving. Ik denk dat we nog veel moeten vechten voordat mensen zich echt vrij en geaccepteerd kunnen voelen. Ik heb het niet alleen over de queer gemeenschap, het is iets dat allerlei vormen van discriminatie met zich meebrengt. Daarom denk ik dat kunst er meer dan ooit over moet praten. Persoonlijk moet ik het doen met mijn stem, met mijn muziek en met mijn lichaam.” Ze pauzeert als we informeren naar de reacties die ze dan ontvangt: “Weet je, veel mensen voelen zich er niet op hun gemak bij, maar velen waarderen het ook. Meestal zijn mensen vriendelijk tegen mij, ik ben niet gewelddadig, alleen direct”, glimlacht ze dan.
We keren terug in het gesprek naar de muziek zelf. Een warme lach is er als de Italiaanse ESNS deelneemster ingaat op het eerste begin. “Toen ik een kind was, luisterden mijn ouders op zondagochtend naar vinyl en ik werd er erg blij van. Tegelijkertijd hield mijn moeder van zingen en liet me zingen sinds ik op de kleuterschool zat. Ik heb nooit zanglessen gevolgd en heb nooit goed muziek gestudeerd, maar ik begon mijn eigen liedjes te schrijven op de akoestische gitaar. Het was een cadeau dat ik vroeg voor mijn verjaardag toen ik 17 was. Datzelfde jaar besloot ik mijn muziek op een podium te spelen voor alle leerlingen van mijn middelbare school. Het is nog steeds het mooiste en noodzakelijkste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan. Mijn ouders hadden nooit gedacht dat muziek een baan kon zijn, maar probeerden mij ook nooit tegen te houden, misschien wisten ze dat het hen nooit zou lukken. Ik ben erg blij dat muziek nu mijn taak is, of in ieder geval de belangrijkste taak. Om dit te bereiken heb ik verschillende dingen gedaan die mij flexibiliteit gaven en de kans om vrij te zijn om concerten te geven. In 2019 begon ik te denken dat ik misschien in de zomer kon stoppen met bartending en me op muziek kon gaan concentreren, waarna Covid alles verpestte. Maar ik gaf niet op en na een tijdje begon ik met een theatergezelschap te werken voor een nieuwe show en nam ik mijn eerste album op via Bronson Recordings.”
“Na mijn eerste concert speelde ik in een paar bands en in 2012 besloot ik weer solo te gaan”, vertelt Francesca Morello als het gaat over R.Y.F. en hoe ze zich heeft ontwikkeld. “Het was gemakkelijker om mijn project rond te krijgen en er waren geen compromissen. Ik was alleen met mijn gitaar en ik wilde zoveel mogelijk spelen. Tijdens de lockdown begon ik toen meer geïnteresseerd te raken in synths en drummachines en besloot ik ruimte te geven aan alle ideeën die in mijn hoofd waren opgeslagen en ze de vrije loop te laten. Zo ontstond mijn eerste electroalbum ‘Everything Burns’ en dankzij mijn platenmaatschappij kreeg ik de kans om buiten mijn kleine songwritinghoekje te stappen. Toen ik voor het eerst begon te spelen, was dat omdat ik moest uitdrukken wat ik niet kon zeggen met woorden, mijn gevoelens en alles wat ik moeilijk vond om te zeggen. Ik was niet gewend om veel met mijn familie of vrienden te praten, omdat ik me anders voelde en ik bang was dat niemand mij zou kunnen begrijpen. Nu gaan mijn teksten nog steeds over gevoelens, maar ook over mijn gemeenschap, wat ik om me heen zie, wat mij blij of boos maakt. Ik was ooit gewend om mijn ingevingen op te schrijven en dan met de gitaar de muziek te vinden die bij de tekst paste. Het kostte meestal veel tijd om een nieuw album te maken. Nu begin ik meestal met een ritme en ik hou ervan om mijn werk binnen een paar maanden te concentreren. Als ik niet zoveel tijd heb, kan ik me beter concentreren zonder dat ik er al te veel over na hoef te denken.” Ze gaat verzitten, denkt even na: “Mensen moeten weten dat alles wat ik doe uit mijn hart en mijn instinct komt. Ik zou geen muziek maken als het niet mijn grootste liefde was.”
Het R.Y.F. album ‘Deep Dark Blue’ is net uit als opvolger van onder andere ‘Love Songs for Freaks & Dead Souls’. Enthousiast vertelt ze over haar laatste project. “Als ik ergens mee aan de slag ga, heb ik eigenlijk geen doelen om te bereiken. Meestal drijven behoeften en verlangens mij en geven mij de kracht om te beginnen, er moet iets zijn dat ik moet verwerken of waarover ik moet nadenken. Ik luister niet naar muziek als ik aan iets nieuws werk en ik probeer alles wat ik in me heb via muziek als een stroom naar buiten te laten komen, zonder enig compromis. Van ‘Love Songs for Freaks & Dead Souls’ tot ‘Deep dark Blue’ Ik ben persoonlijk en muzikaal veel veranderd, maar ik denk dat de focus, het hart van mijn muziek er nog steeds is.”
Tot besluit een vooruitblik op Eurosonic / Noorderslag. Eerst maar eens wat zakelijk haar doelen zijn tijdens het showcasefestival als heel muzikaal Europa naar Groningen komt. “Ik hoop met mensen in contact te komen en geweldige artiesten te ontmoeten, mijn netwerk uit te breiden en nieuwe vrienden te maken. Ik hoop ook dat dit mij de kans kan geven om op een aantal nieuwe locaties in Europa te spelen en mijn muziek met meer mensen te delen.” Hoe denkt ze dat dan te bereiken via haar ESNS optreden in All Round op 17 januari? “Het enige waar ik aan denk als ik op het podium sta, is veel plezier hebben. Ik hou ervan om mijn best te doen, mijn energie met de mensen te delen en die van hen te voelen. Ik denk dat je dat kunt voelen als ik optreed. Je kunt mijn showcase niet missen, want dit is de beste kans om een Italiaanse queerdo op een podium te zien die alles geeft wat ze heeft, in een poging je onzichtbaar te omhelzen en je kont te laten trillen.”