VEENDAM – Het feit dat in de aankondiging bij de Bleuprint Sessions in Java in Veendam werd opgemerkt dat Carter Sampson zat te eten leverde al een applaus op. Er werd uitgekeken naar het optreden van wat inmiddels Oklahoma’s belangrijkste exportproduct naar Nederland is. Sinds de zomer is Carter Sampson al zo’n vier keer op toernee geweest door ons kikkerlandje en nog steeds zijn we absoluut niet Carter moe. Terecht, want optreden na optreden bewijst de Amerikaanse haar klasse. Nadat ze bijvoorbeeld op Take Root in Groningen met een band uit Oklahoma op het podium stond en in december toerde met de Nederlanders van Hidden Agenda Deluxe als begeleiders stond Sampson er nu alleen voor en ook nu wist ze te boeien. De opening was fijn en rustig met het fijne ‘Highway Rider’van haar album ‘Wilder Side’. Nog sterker was ‘See The Devil Run’, een lied dat zijn oorsprong vindt in een bezoek aan de kerk van Rev Al Green door Sampson. Erg mooi. Van de bijnaam Queen of Oklahoma komt Carter Sampson voorals nog niet meer af. Terecht, want wie zo koninklijk kan zingen mag geëerd worden. De bijnaam komt van het gelijknamige nummer waarin de voordelen van deze positie worden benadrukt. Een fraaie tekst met een sterk nummer dat ook op een binnenkort te verschijnen compilatie album staat. Sampson heeft namelijk kans gezien om naast het toeren in Nederland ook nog een kerstalbum uit te brengen, binnenkort verschijnt een werkstuk met vooral haar beste oudere liedjes en later dit jaar moet naar verwachting een nieuw studioalbum verschijnen als opvolger van ‘Wilder Side’. Waren de eerste drie liedjes redelijk bedaard en in het een rustig tempo, bleek uit het opkomende geroesemoes in de zaal dat het nu wel tijd was voor meer actie. Dat bracht Sampson met het hoogtepunt van de middag het stevigere ‘Rattlesnake Kate’. Een nieuw nummer en een mooie historische tekst over een sterke vrouw die eigenhandig een kudde aanvallende ratelslangen van zich af houdt. Na de pauze was Sampson in ‘Wilder Side’ het even kwijt. Toch een mooi nummer, kon het nu niet overtuigen door vooral wat wijfelende zang, maar ze herpakte zich in het vlotte ‘Run Away’. Het einde van het optreden was wederom erg mooi. ‘Take me Home With You’ is een heel fijn en diep nummer, dat met de aankondiging van een lullaby of te wel slaapliedje onrecht werd aangedaan. Eigenlijk bijna elk liedje werd door Sampson kort maar zeer adequaat met de introductie in de verf gezet. Ook nu eindigde ze met een hoogtepunt. Het mooie uptempo ‘Be My Wildwood Flower’ bevatte wederom alles wat je van de Queen of Oklahoma mag verwachten. Mooie zang, een sterke compositie en een aansprekend lied.
Queen of Oklahoma Carter Sampson bezoekt Veendam
