Als we terugkijken naar de basis van alles wat we nu als Amerikaans ervaren, dan is de kans groot dat de oorsprong ander ligt, dan we vooraf hadden gedacht. Veel wat tot de Americana behoort is deels terug te voeren naar de cultuur van hen die als slaaf gemaakten naar de Verenigde Staten kwamen en vaak is het een vrouw die zaken in beweging zette. Vaak zijn dit vrouwen die inmiddels verdwenen zijn onder de deken van de geschiedenis en waarvan de gebruiken, culturele uitingen en gewoonten geïncorporeerd zijn in wat we nu als Americana ervaren. Het vierde studio-album van Queen Esther ‘Gild The Black Lily’ wordt vaak neergezet genre-matig als “Black-Americana”. Eigenlijk is dit een soort terug gang naar de oorspronkelijke Americana en een eerbetoon aan hen die aan de basis stonden van een aantal muzikale stromingen die we nu onder dat paraplubegrip vangen, maar eigenlijk zou rootsmuziek een nog juistere aanduiding zijn. Haar artiesten naam Queen Esther is dan ook een eerbetoon aan haar overgrootmoeder naar wie ze is vernoemd. Haar tweede naam is Lucille, maar dat lag te gevoelig vanwege de gitaar van BB King en haar achternaam dropte ze nadat ze in New York constant werd vergeleken met haar broer die ook een bekende muzikant is. Queen Esther is breder dan alleen zangeres. Artiest, schrijver, presentator, zakenvrouw, actrice, een Lady Universalis. Ze kwam muzikaal tot wasdom bij James Blood Ulmer’s Black Rock Experience en avant-blues duo Hoosegow met Elliott Sharp, maar haar eerste stapjes waren toch het zingen van gospels in de kerk in Atlanta, Georgia en Charleston, South Carolina. Ze studeerde klassieke muziek, verdiepte zich in de jazz en cabaret, maar eigenlijk viel alles op zijn plaats toen ze in contact kwam met oude blues en locale vertolkers van country en blues in haar tijd in Austin, Texas en ze de overeenkomsten vond met de gospels uit haar jeugd. Dit resulteerde in nu haar vierde solo album. Hiervoor neemt Queen Esther de tijd, want ‘Talkin’ Fishbowl Blues’ kwam uit in 2004 en werd gevolgd door ‘What is Love?’ in 2010 en ‘The Other Side’ in 2014, allen op haar eigen platenlabel EL. Ook op haar vierde album ‘Gild The Black Lily’ is te horen dat ze terug grijpt naar de muziek uit haar jeugd en via een aantal eigen nummers en interpretaties van andermans songs de ontwikkeling laat zien. Het eerste wat opvalt is de rauwe oprechtheid en het vermogen die emotie mee te nemen langs verschillende genres. Het album gaat van start met het country nummer ‘The Black Cow Girl Song’ en dan de a capella gebrachte klassieker ‘John The Revelator’ van Blind Willie Johnson. Een mooie opening, maar het geweldige ‘The Whiskey Would’t Let Me Pray’ is dan een fantastische song met invloeden van gospel en een heerlijk nummer. Het gevoelige intens doorleeft gezongen ‘Oleander’ is sterk als vervolg en die omschrijving telt moeiteloos voor het soulvolle ”Take It To The Limit’ dat met fraai orgelspel steeds grotere hoogte bereikt in deze Eagles cover. Lekker vlot gaat het verder over in een eerbetoon aan Sister Rosetta Tharpe met ‘Lonesome Road en het prachtige ‘This Yearning Thing’. Queen Esther laat zich op het album bijstaan door klasse muzikanten als Hilliard Green op bas, Boo Reiners op gitaar, mandoline en steel guitar onder andere, Ben Rubin speelt bas en Wurlitzer electrische piano, orgel en synthesizer , Jeff McLaughlin de gitaar, Greg Lewis is te horen op orgel en Shirazette Tinnin raakt de drums. Steeds valt op de combinatie subtiliteit en het compromisloze de emotie op de voorgrond zetten. Het levert een fantastisch gevarieerd album op met de mooie interpretatie van het vaak gecoverde countrynummer ‘He Thinks I Still Care’ en een tweetal prachtige akoestische nummers met Boo Reinders als begeleider eindigt het album fantastisch met ‘I Love Him’ en een alternatieve versie van ‘The Whiskey Wouldn’t Let Me Pray’. Een gevarieerd, maar erg mooi oprecht album, waarbij har eigen nummers als ‘The Whiskey …’ en ‘Oleander’ nog net even wat meer de show stelen dan de prima covers. Het album is een eerbetoon aan al die vrouwen en artiesten aan wie we muzikaal zoveel te danken hebben.
Queen Esther – Gild The Black Lily
