BORGER – Het werd onverwacht een extra lang concert van de Sons of Bill op het podium van VanSlag/RootsontheRoad in Borger. Na een eerste set die al dik over het uur duurder verscheen de roadmanager van de band bij het podium met de vraag wanneer ze de break dachten te gaan doen. James Wilson keek ongelovig. Hij had nog maar één liedje op zijn setlist staan. De enthousiaste band was zo opgegaan in het concert dat de eerste en tweede helft in één keer waren afgewerkt. Na en korte break keerden de mannen uit Virginia heel sportief terug op het podium voor een derde helft en omdat daar geen setlist van was namen ze verzoeken vanuit het publiek aan en dat leverde misschien nog wel het leukste gedeelte van het concert met veel spontaniteit, een fantastische uitvoering van ‘Never saw it Coming’ en en afsluiting met James, Abe en Sam Wilson die a capella een gospel ten gehore brachten en zo een bijzonder geslaagd concert met verlenging ten einde brachten.
Het concert kende een even sterke aanvang. ‘Lost in Cosmos’ het eerbetoon aan de vroeg gestorven Chris Bell, is een lied met rust, maar met een dreigende ondertoon. Het pakt je direct en sleept je bij het gebeuren op het podium. Al snel volgde ‘Big Unknown’ ook een krachtig nummer, waarin de harmonieën van de drie broers mooi tot uiting kwamen, want ook de stemmen van Abe, Sam en James zijn duidelijk verwant en passen perfect bij elkaar. Van de drie is James Wilson duidelijk de beste zanger en hij neemt dan ook het gros van de leadzang voor zijn conto, maar beide andere broers kunnen hem op dat terrein prima bijbenen. Een even belangrijke rol speelt de elektrische gitaar van Sam Wilson, die vaak ook de hoofdrol voor zich opeiste. Muzikaal werd alles prima ondersteund door Abe Wilson op toetsen, weer zo’n mooie beheerste drummer uit de Verenigde Staten Todd Wellons en bassist Seth Green. Wat aan te merken viel was dat de heren vast zaten aan hun setlist en vaak van lied in lied vielen. Er was weinig ruimte voor spontaniteit en degelijke introducties. Gelukkig bewezen de broertjes in de derde helft ook die ontspanning en dat contact met het publiek prima te kunnen maken. Muzikaal beweegt Sons of Bill zich tussen rock, country en folk. Hun invloeden zijn duidelijk hoorbaar. Regelmatig had je momenten dat je even dacht: He Springsteen of E.L.O of The Cure. De band schampte regelmatig lang het werk van anderen, maar bleef toch vooral Sons of Bill en wat zal Bill Wilson trots zijn op zijn boys.
Papa Bill kan trots zijn op zijn zonen
