In 2018 verraste Ominira! Zeer prettig met hun album ‘Mama’ dat een lekker vergelijking met Manu Chao had. De afgelopen periode hebben Porsche Senglar, Alexis RV en Adrià Martí na lang denkwerk een nieuw artistiek en informatief concept uitgebroed als bewoners van de Fabra i Coats Creation Factory. Dit vertaalt zich in de nieuwe EP ‘Sea Lion Podcast’. Een werkstuk dat het ecologische bewustzijn van de formatie uit Barcelona onderstreept. ‘Sea Lion Podcast’ is een EP met 5 nummers die de ernst van het verlies aan biodiversiteit benadrukt en waarschuwt voor de zeer ernstige gevolgen die heeft voor onze toekomst. Elk nummer is vernoemd naar een bedreigd zeedier. Verschil met ‘Mama’ is dat dat album veelal in het Engels was, maar dat nu ook het Spaans zijn intrede doet en dit een tweetalig album is. De belangstelling voor dit ecologische thema is niet vreemd. De groep bestaat uit een trompettist-geluidstechnicus en twee afgestudeerde Milieukundigen en samen werken ze aan de productie van eco-bewuste wilde ritmes. Ominira! was na het succes van ‘Mama’ een veel gevraagde live band in Spanje en stond op tal van festivals. De EP gaat van start met het vrolijke ‘Australian Sea Lion’. De Australische zeeleeuw is een vreedzaam dier waarop historisch werd gejaagd vanwege zijn huiden en die momenteel met uitsterven wordt bedreigd door de commerciële visserij en de netten die daarbij worden gebruikt. Met een eenvoudig en zorgeloos refrein wil het lied ecologisch bewustzijn wekken door middel van goede vibes en dans, en ons uitnodigen om na te denken over de bedreigingen die sommige menselijke praktijken vormen voor het voortbestaan van deze vriendelijke zoogdieren. Het op single uitgebrachte nummer behandelt eco-angst vanuit een positief gevoel, maar blijft, misschien wel daardoor wat steken bij een gemis aan urgentie. Het tweede nummer bestaat uitsluitend aan opgenomen geluiden van de uitgestorven ‘Carribean Monk Seal (extincted)’. Prachtig is het rustige ‘Delfin Rosado de Hong Kong’ met sterk trompet spel maakt dit nummer indruk met meerstemmige zang en een hele fijne ontwikkeling dat juist wel onderstreept hoe zeer dit onderwerp ons allemaal aangaat. Dat is ook het geval met ‘Pez Napoleon’ dat het mooiste nummer is van deze EP. Muzikaal is het een fijne mix van electro, Afro en Indie-pop. Een tropische verrassing met vooral prachtig trompet spel dat soms wat doet denken aan de legendarische Dub trompetist Rico Rodriguez. Het album sluit af met ‘Staghorn Coral’ dat iets meer rockt. Een EP met sterke nummers die imponeren, maar ook momenten bevat die minder beklijven. Desondanks een lekker concept album over een onderwerp dat niemand onberoerd mag laten.
Ominira! – Sea Lion Podcast
