STEENDAM – Eén keer per jaar zo gemiddeld staat in Steendam de focus op China. Bijna ieder jaar doet Ember Swift haar deur in Beijing op slot en komt naar Europa voor een toer. Daar is ze een graag geziene gaste, helemaal als ze meestergitarist Gabriël Beaudoin meeneemt. Dat is geen sinecure, want Beaudoin treedt op met de grootste Aziatische artiesten en is inmiddels ingehuurd voor de huisband van de Chinese Jeroen Pauw en zal voor een miljarden publiek de komende tijd zijn liedjes spelen op TV. Een miljarden publiek hadden hij en Swift nog niet in Steendam, maar die hadden er bij Peter en Leni ook niet ingepast. Wel weten de kenners dat ze een optreden van Ember Swift zeker niet moeten missen. Swift was elf jaar geleden hard op weg door te breken met grote tournees door Noord-Amerika, Australië en zelfs Nieuw-Caledonië als Canadees talent en bracht al tal van gewaardeerde albums uit. Even had ze genoeg van het bestormen van de podia en ging op vakantie in China, werd verliefd, trouwde enz enz enz. Het voordeel is, er wordt op een podium als Peter en Leni ook in het Mandarijns gezongen tegenwoordig. Daar begon Swift overigens niet mee, want met ‘Mannequin’ had ze een vlotte en krachtige opening, maar het door haar grootmoeder geschreven ‘I Wish I May’, is niet alleen erg mooi, mede door een voortreffelijke gitaarsolo van Beaudoin, maar ook voor de helft in de taal die in de Chinese hoofdstad wordt gesproken. Prachtig met een krachtige percussie op haar gitaar ging het vervolgens fluks verder in ‘Castaway’ dat echt prachtig is. Het is één van de nieuwere liedjes van Swift, die met de zes jaar geleden in Beijing belande Beaudoin druk werkt aan een nieuw, begin 2020 te verschijnen album, waar dit liedje op moet komen. Daar speelde ze even later ook haar statement song ‘I Don’t Love You’ van, over een stalker die haar leven overhoop gooide. Het was één van die liedjes die profiteerde van haar voortreffelijke loopgebruik. Met dit zeer onopvallende gebruikte hulpmiddel weet Swift op een prachtige manier meerdere zanglijnen te scheppen en een veel vollere sound te krijgen. Muzikaal is Ember Swift moeilijk voor één genre te vangen. Pop, Folk, Rock en Jazz komen allemaal naar voren, maar zonder dat het daarmee een ratjetoe wordt. Het wordt allemaal zeer aansprekend gebracht en haar geweldige zang en gitaarspel, naast het fenomenaal mooie en haast onopvallende spel van Beaudoin maakt de kwaliteit enorm hoog. Na het sterke ‘Knocking On Your Own Door’ en het lekkere frisse en beetje baldadige Gypsy Jazz nummer ‘Out Of Air’ was het pauze en vertelde de zangeres en haar begeleider honderduit over het artiesten bestaan in China. Leerzaam, maar de “Show Must Go On” en dus ging het verder met ‘So Nice’ en ‘Be My Home’. Een belangrijke pré bij optreden in China, waar de Canadese veelvuldig met band of solo wordt gevraagd, is dat je ook in hun eigen taal liedjes brengt. Inmiddels verslikte de zangeres zich in het woord “Groningen”, maar Mandarijns spreekt ze vloeiend en dat bleek uit het prachtige ‘Jiayou’, lekker rockend en erg mooi. Een liedje, waarmee ze ook hoopt de Chinese bevolkingsgroep in Nederland aan te spreken. Terug naar het Engels voor het het rustige bluesy ‘Any Way’ om daarna via ‘Skin on Skin’ te eindigen bij haar ode aan Parijs in ‘In The Streets of Paris’. Een heerlijke en meer dan voortreffelijke artieste die nooit teleurstelt met haar prachtige optredens, mooie verhalen en voortreffelijke en gevarieerde liedjes.
Nog geen miljarden toeschouwers voor Ember Swift en Gabriël Beaudoin in Steendam
