GRONINGEN – Je kunt popmuziek maken in het Nederlands, het Engels, Spaans, Duits dus waarom niet in het Jiddisch. Nikitov covert op hun nieuwste album ‘Mameloshn’ een aantal grootheden van de popmuziek. In het kader van de CD Presentatie trad de formatie rondom zangeres Niki Jacobs op in de Synagoge in Groningen met nummers van het binnenkort te verschijnen album en een aantal eigen nummers zoals het fraaie ‘1968’. Het concert start indrukwekkend. Edwin Wierenga opent op contrabas en Ruud Breuls op trompet, Peter van Os op accordeon, Ro Krauss op altviool en Emile Visser op de cello vallen de één na de ander in. Haast vanzelfsprekenend loopt dit door in ‘Aint no Sunshine’ van Bill Withers. Het eerste echte hoogtepunt volgt dan al snel met de vertolking van het Rolling Stones nummer ‘As tears go by’ welke prachtig en indrukwekkend wordt neergezet. Niki Jacobs blijkt een zelfverzekerde en ontspannen zangeres die precies weet wat haar stem kan en niet gaat proberen Chaka Kahn te volgen in ‘Ain’t nobody’ of Dolly Parton in ‘Jolene’ maar dicht bij haar eigen kracht blijft. Muzikaal worden de nummers met respect overgenomen uit handen van de schrijvers en met prachtige arrangementen wordt de liedjes gelijk eer aan gedaan, maar ook geheel genikitoviseerd. Een beetje jazz en klezmer, wat gipsy en latin, maar ook rock en pop worden naadloos gecombineerd. Soms is het zelfs even puzzelen naar de oorspronkelijke uitvoering, maar steeds komt daar toch die herkenning, ondanks dat de teksten in het Jiddisch zijn. Ook voor wie deze taal niet machtig is blijkt het toch prima te volgen en blijkt muziek weer een universele taal. Knap is dat er niet gekozen is voor een bepaalde richting, maar, dat van popdiva Madonna tot en met Anthony Hegarty, wellicht de meest verrassende keus, Nikitov er in slaagt om het toch een geheel te laten worden. Dat is een prestatie van groot formaat met pop, soul, rock en folk. Het ene na het andere hoogtepunt volgt. De stem van Jacobs blijkt geschapen te zijn om Leonard Cohen te zingen. Van de Canadeze meester staat een magnifieke ‘It will be you’re will’ op de setlist. Via ‘Another World’ van Hegarty als Jacobs van het podium stapt en haar band de ‘spotlights’ gunt in een iets te lang uitgesponnen instrumentaal deel sluit Nikitov af met ‘A Fishbank in Himl’ (‘Stairway to Heaven’) als toegift van Led Zeppelin. Een geweldig nummer voor ‘de terugreis’, zoals Jacobs het betiteld. Een prachtig werk is verricht. Het enige wat nog blijft kriebelen is het waarom. Bij zo’n project hoort nog iets meer uitleg waarom juist deze nummers zijn gekozen. Waarom ‘Jolene’ vertalen en niet ‘9 to 5’. waarom ‘As tears go by’ en niet ‘Paint it Black’? Maar wat een geweldig album moet ‘Mameloshn’ ( Moedertaal) zijn als het ook maar half zo goed is als dit concert.
Nikitov behandelt klassiekers met respect
