Niki Jacobs is fantastische folkzangeres

HOOGEZAND – Als Niki Jacobs gewoon in het Engels had gezongen, was ze inmiddels een gevierd folkzangeres geweest. Dat doet Jacobs niet. Ze zingt in het Yiddish en dan val je voor een groot publiek al gauw in een niche. Ten onrechte. Jacobs is een fantastische zangeres en eigenlijk is het meeste van haar werk gewoon folk. In Het Kielzog in Hoogezand had Jacobs met haar band een mooi intiem plekje uitgezocht voor Mamaloshn of te wel moedertaal. Jacobs zong een mooie mix van oorspronkelijke liedjes, eigen werk en vertalingen van hedendaagse nummers. Een mooie dwarsdoorsnede, hoewel af en toe de keuzen wat puntiger zouden mogen zijn. De Yiddische muziek heeft zoveel prachtige perioden. De revue van voor de oorlog, de volksliedjes en een geheel eigen holocaust repertoir waarin verslag gedaan wordt van deze verschrikkingen en natuurlijk het moderne materiaal van Jacobs zelf en diens vertalingen van hedendaagse popsongs. In dit geval was overal wat uitgevist. Bijvoorbeeld ‘Fisherlid’ een volksliedje en ‘S’dremln feygl’ over een razzia. Beide waren van grote schoonheid. Niki Jacobs is één van die klassiek geschoolde zangeressen die het technisch mooi zingen weet te combineren met de emotie. Ze heeft een prachtige stem. In het concert heeft Niki Jacobs met accordeonist PieterJan Cramer van den Bogaart en cellist Emile Visser een prima begeleiding. Beide zijn uitstekende muzikanten en Cramer weet zich ook als zanger te bewijzen. Er was naast het zware werk veel ruimte voor luchtigere liedjes. Van haar album ‘Mameloshn’ bijvoorbeeld ‘Dzjolien’. Prachtig, maar de uitvoering van ‘Jolene’ van Dolly Parton is zeker niet de mooste hertaling van het album. Een nummer als ‘Wen es iz Dain Wiln’, (‘If it Be Your Wil’ van Leonard Cohen) werd node gemist. Een verrassende uitvoering kreeg ook “Bei Mir Bist Du Schön” dat in het Yiddish ‘Baj mir bistu Sjeen’ wordt. Tijd om haar muzikanten voor te stellen creërde Jacobs door ze wat te laten vertellen over hun instrumenten. Dat liep door vragen uit het publiek wat uit. Het mooiste had Jacobs bewaard voor het laatste nummer ‘Mayn Ruhe Platz’is tegelijk een actueel, maar toch een oud lied. De basis van het lied is de lokroep van Amerika als het beloofde land. In de negentiende eeuw, als waren het de economische vluchtelingen van nu, probeerden veel Europeanen, waar onder ook een grote Joodse populatie de oversteek te maken om daar in vaak vreselijk omstandigheden een bestaan te moeten opbouwen. Het is een prachtig, emotioneel lied geworden, dat door het prachtige spel en zang niks aan zeggingskracht heeft verloren. Een zangeres als Niki Jacobs moet uit die niche. Welke taal ze zingt maakt niks uit, want ze zingt prachtig en of dat nou Yiddish, Engels of Nederlands is, maakt niks uit. Het is folk, prachtige folk met uitstapjes naar pop.