GRONINGEN – Proeflokaal ’t Kantoor in Groningen stak op de eerste dag van Eurosonic zijn nek tijdens Officesonic uit door pril Gronings talent een kans te geven. Sam Broer was muzikaal bijna een jaar van het toneel verdwenen, al hoewel ze letterlijk gezien wel actief was bij de toneel vereniging, maar keert als Moon Almighty nu terug op de Groninger podia. Dat is welkom. Nog wat roestig en aarzelend zoekende begon ze met ‘One in a Billion’ maar allengs kwam ze lekkerder in haar swung. Hoewel nog niet helemaal wat Moon Almighty kan gaan bieden was dit eerste nummer wel een staalkaart van de mogelijkheden van Sam Broer. Ze combineert prima teksten met liedjes waarin de stemming uitstekend naar voren komt en ondersteund dat met degelijk gitaarspel. ‘Hey Girl’ over een klassieke love triangle waarbij het meisje dat verliefd is op een jongen de huidige verkering van het object van haar begeerte laat weten dat ze op het vinkentouw zit om hem over te nemen, is een nummer met humor, maar ook jaloezie en begeerte. Het klonk vlotter en vrolijker dan haar opening en werd met een stuk meer bravoure gebracht. Die dapperheid en stelligheid hield ze mooi vast. Moon Almighty durft te zingen en doet dat fijn van de microfoon af wat haar ruimte geeft. Het zoekende verdween uit haar stem en overtuiging maakte zijn opwachting in bijvoorbeeld ‘One For Human’ dat ze speelt voor haar toneelclub, en dat opviel met een prachtige middenpassage in dit voor de rest kalme nummer. Dat wisselde ze weer af met het vlotte ‘That Feeling’, waarbij Moon Almighty qua tempo en emotie goed door heeft hoe een setlist moet worden opgebouwd en dat her en der even omstemmen daarbij een acceptabel offer is. Nu en dan mogen deze verschillen nog wel wat verder worden uitvergroot en kunnen de aankondigingen nog iets soepeler, maar als prilheid omslaat naar ervaring komt dat vast goed. Haar onderwerpen hield Moon Almighty fijn dicht bij zichzelf. Een dramatisch verlopen date in ‘Dinner’ of de indruk die een schilderij op haar hadden gemaakt in ‘When I Look Closer’, dat ook zo’n liedje is dat weergeeft dat de zangeres soms nog moeite heeft om in haar composities het helemaal goed voor elkaar te krijgen. Een saai begin, draaide ineens om toen ze aanzette in haar zang en werd prachtig. Het einde van haar set was het mooiste. Na een lekker fel nummer was ‘Alien’ het hoogtepunt van har optreden waarin haar zang optimaal was en de afsluiting kwam met ‘Too Much To Ask’ een liedje over bedrog dat heel intiem begon, maar zich prachtig ontwikkelde met een toenemende intensiteit. Het is goed dat Moon Almighty weer meer en vaker wil optreden. Het geeft haar de kans haar act verder te slijpen om de potentie nog verder aan het oppervlakte te krijgen.
Moon Almighty durft te zingen
