GRONINGEN – Er zijn band die er hun hele bestaan er naar uitkijken, maar het nooit bereiken. Een heuse pit voor het podium. De Koots had op hun optreden op Noorderzon wel een pit. Moeders met hun peuters en later zelfs een enkele vader doken de bescheiden pit in om op de retropop van de formatie te dansen. Niet alleen ouders en kind overigens, want het overige publiek stond op de zijkant lekker mee te swingen, terwijl het de ruimte in het midden aan de allerkleinsten gunde. Dat De Koots een kindvriendelijke band is, wat niet betekent dat ze geschikt zijn voor kinderfeestjes, want het is volwassen muziek, bleek al van te voren. Terwijl een drietal dames elkaar aan het volplakken was met De Koots stickers als een ad hoc promotie team, legt gitarist Robin van Westerlaak aan peuters de werking van de gitaar uit en mochten de kleintjes hun eerste keer de snaren in beroering brengen. Wie weet welk zaadje daar is geplant in het Noorderplantsoen.
Rick Weekamp op gitaar en zang, Ole Nij Bijvank de ooit bij Maeze furore makende bassist en zanger en Dirk Weis op drums vormen samen met Robin van Westerlaak De Koots. De band dook op in 2022, waarna het deelnam aan de Kleine Prijs van Fryslân, nadat ze debuteerde in de Academie Minerva in Groningen. Het bleek de aanzet naar meer, want inmiddels is in het hele land gespeeld. Hoogtepunten waren daarbij het toneel delen met Drukwerk, het uitbrengen van de eerste EP ‘Volgende Keer Beter’ van de band in EM2 in Groningen en uiteraard bucketlist festival Noorderzon. De reputatie van de band is groeiende en dus stond een verwachtingsvol publiek te wachten op De Koots in Groningen.
Je hebt bands die met de snelheid van een jachtluipaard uit de blokken springen en bij het begin van het concert weten te imponeren, De Koots heeft dat niet. Het belangrijkste punt voor de formatie om nog aan te werken. Het begint lekker met een stevig intro voor ‘Had ik maar Geluisterd’, dat dan overgaat in een rustig liedje maar waarin de zang onverstaanbaar is en ook nog niet op orde. Een andere zanger in ‘Laten We Later’, maar precies hetzelfde euvel en verstaanbaarheid is toch wel een dingetje als je Nederlandstalig zingt. Kenmerkend is dat moeder Weekamp naar voren schuifelt en nog even iets wat vergeten is voor haar zoon op het podium legt. Met ‘Freek’ een nummer over Freek dat Rick Weekamp zingt wordt het beter. Het is wat brutaler en met wat meer overtuiging gezongen, hoewel het in totaal het hele concert echt met wat meer zelfvertrouwen mag worden gebracht, en is verstaanbaar. Het maakt dit vlotte nummer onmiddellijk een stuk aansprekender. Vandaaruit wordt de weg naar boven ingeslagen en komt de stoomtrein op kruissnelheid en wordt gewerkt aan topsnelheid. Ole Nij Bijvank neemt dan de zang voor zijn rekening van het mooie ‘Frank’, een nummer over ‘Frank’ dat rustig maar catchy is en hij zingt ook ‘Wakker’ en dan is de dansvloer door ouders met hun kinderen in beslag genomen. Een statiegeldverzamelaar trekt langs en kijkt al eens fronsend naar een bierflesje dat voor Van Westerlaak op het podium staat. Hij durft het niet aan en dat is maar goed ook, want de gitarist gebruikt het tijdens ‘2 koffie’ om gitaar te spelen met effecten in een prachtig gevoelig hoogtepunt, dat mooi in elkaar zit en langzaam wordt uitgebouwd. Van Westerlaak mag daarna ook een nummer zingen ‘Oostende’, een wederom slim geschreven meeklapper. Langzaam wordt de set wat steviger en vlotter met songs als ‘Drijven’ en ‘Jam’. Echt prachtig gaat het verder met het vlotte deels tweestemmige ‘Niet Waard’ met een imponerende gitaar solo en het uitbundige sixties nummer ‘Boek’ om dan te eindigen met ‘Vlot’. Een ovationeel applaus volgt en de band kijkt nog even naar de stagemanager. Deze heeft mee staan dansen en wrijft over zijn hart; een toegift kan nog net en de band danst met het publiek in de cover ‘Dansen’. De kwaliteit en diepgang van het einde, dat zou De Koots vanaf de eerste seconde moeten hebben.