GRONINGEN – Wie het optreden van Miranda and the Beat in Vera in Groningen heeft gemist krijgt op korte termijn een herkansing. De band rondom zangeres Miranda Zipse maakt even een ommetje door Spanje en keert dan via Frankrijk terug naar de Martini stad voor een optreden tijdens Rhythm & Blues Night in De Oosterpoort. Jammer is dat de band dan geprogrammeerd staat gelijk met twee andere must see acts, maar ook de keuze dan voor deze band is absoluut de moeite waard als het Vera optreden een graadmeter mag zijn. Zangeres Miranda Zipse op gitaar, Dylan Fernandez op gitaar en farfisa, Alvin Jackson op bas en drummer Ethan Glenn brengen met veel energie hun garage rock. De meelezers op de setlist in Vera zien maar liefst 17 punten op de agenda staan. Fast en furious is dan gegarandeerd en dat levert de band ook.
Miranda and the Beat ontstond in California in de Verenigde Staten. Als puber had Miranda Zipse liedjes in haar hoofd, vooral als ze namens haar moeders makelaarskantoor door de spullen van overledenen moest rommelen als een pand opgeruimd en verkoopklaar moest worden gemaakt, en samen met een vriendin startte ze een band. Dat werd serieuzer op het moment dat het duo naar New York vertrok en al snel een live band samenstelde met onder andere Dylan Fernandez die, door veel te spelen, een enorme reputatie kreeg met hun rock, met uitstapjes naar punk, garage en sms zelfs een vleugje country en retro soul. Na een aantal personele wisselingen ontstond zo de huidige bezetting van Miranda and the Beat. Tot nu toe resulteerde dat in twee albums. In 2023 bracht de band ‘Miranda and the Beat’ uit en nu toert de formatie ter promotie van ‘Can’t Take It’ dat vorig jaar verscheen.
In Vera klinkt een aanzwellend orgeltje voor de band het toneel bestormt en snel en stevig het publiek meeneemt in ‘Can’t Take It’ en dat dan lekker doortrekt in ‘These Days’. Het is vanaf het begin af aan fel en gruizig en vol passie, fun en energie. Ethan Glenn, uiteraard ook bekend van The Chordaes, speelt zich in de kijker in ‘Concrete’, een nummer dat aanvankelijk snel van start gaat, maar zo halverwege overgaat in ‘Sweat’ en dan komt het optreden in een adempauze terecht met fraai gitaarwerk, hoewel ook nu de kracht latent blijft doorschemeren. In het razende tempo van het optreden gaat de snelheid weer omhoog in ‘New York Video’ en ook in het nummer zelf is er progressie. Schitterend is ‘Don’t Say You Love Me’, een song waar de soul vanaf druipt met volop distortion over de asshole ex-vriend van haar moeder. Een oudere song die niet op beide albums staat, maar al enkele jaren daarvoor werd uitgebracht.’In My Life’ is dan wat kalmer, heeft ook die soulvibe, en ‘Last Time’ wordt dan solo gebracht in en rustige fase van het optreden. Dat wordt resoluut afgesloten met ‘Anxiety’ dat fel door Vera scheurt met Dylan Fernandez muzikaal met zijn toetsen prominent en een nummer ook waar de zang, de als een rasp intens schurende alt van Miranda Zipse, voortreffelijk tot zijn recht komt. Een prima frontvrouw, die al snel het publiek nader tot zich roept en ook tussen de nummers door korte, vaak anekdotische, intermezzo’s heeft. Zo staat ze even stil bij Vera favorieten Dead Moon. Wat ze niet vertelt is de geschiedenis van het nummer ‘El Lobo Negro’. Deze zwarte wolf is één van de onverklaarbare verschijnselen als de band in Duitsland het laatste album opneemt, waar ook spiegels en tomahawks spontaan door de lucht vliegen. De zwarte wolf verschijnt in de dromen van de zangeres en volgt haar. De sfeer van die dagen is vastgelegd in dit nummer. Het einde van het optreden is fenomenaal met ‘Manipulate’ en vooral ‘Let You Go’ met prima baswerk van Alvin Jackson. Het eindigt groots met scheurende gitaren in het prachtige ‘The Secrets’ dat no rustig van start gaat, maar steeds meer wordt uitgebouwd en steeds vuriger klinkt in een fijn slotakkoord. De live reputatie van Miranda and the Beat was vooruitgesneld en wordt volledig waargemaakt.