Doodziek stonden de dames van het Spaanse Melenas op Eurosonic afgelopen januari. Na lang overleg voor de deur van Plato werd dan toch maar besloten er het beste van te maken en toch het podium op te gaan voor Platosonic en later hun officiële showcase. Daar werden ze hard op afgerekend door de pers, maar wie beter luisterde hoorde absoluut wel dat dit een erg leuke energieke Spaanse formatie was. Het effect was voornamelijk bij zangeres Oihana Herrera hoorbaar. De zang was niet optimaal en vooral heel voorzichtig, maar het spel van toetseniste María del Amor Zubiaur, bassiste Leire Zabala en op drums Laura Torre was prima en aansprekend, hoewel vooral ook voorzichtig om de zang te kunnen blijven ondersteunen. Bij dat optreden was ook al sprake van het toen nog in mei verwachtte album. Dit zal nu door de gebeurtenissen in juni verschijnen en is alweer het tweede album van Melenas. Hun eerste album ‘Melenas’ werd uitstekend ontvangen en leverde het gezelschap al een reis op naar SXSW in Texas. Op gepikt door het Amerikaanse platenlabel Trouble in Mind is het tweede minstens even goed. Met elf aansprekende Spaanstalige liedjes op de grens van pop en garage rock en uitstapjes naar de punk met lekker veel fuzz en reverb overtuigt de band uit Pamplona en zou het ook een meer Engelstalig gericht publiek moeten kunnen overtuigen. Het is één van de bands uit Spanje waar de laatste jaren geweldige acts vandaan komen die hier in Nederland niet altijd de aandacht krijgen die ze verdienen, helemaal als hun voertaal Spaans is. Op het album is het kernthema een zeker in zich zelf gekeerdheid. De nadruk op binnen in plaats van buiten en daarmee is het zeldzaam actueel. Het album begint sterk met het ‘Primer Tiempo’. De mooie stem van zangeres Oihana Herrera wordt hierbij dromerig ondersteund in de zang en Laura Torre legt er een pittig ritme onder en doet dat samen met Leira Zabala ook in ‘No puedo pensar’ en ’29 grados’ met een lekkere gedrevenheid. Erg mooi is ‘Despertar’ met een zeer fraaie dromerigheid in de zang en net iets kalmer. De zang is een absolute kwaliteit van dit kwartet net als de heerlijke gitaarpartijen. Nog een stapje terug is ‘El Tiempo ha Pasado’ dat erg ingetogen is, maar met ‘Los alamanes’ gaat het gewoon weer lekker los en ‘3 Segundos’ is gewoon een superbe song. Het is een album dat erg goed bevalt en toont dat Melenas meer is dan wat ze in de winter in Groningen konden tonen. Een voortreffelijk gevarieerd en erg mooi album. Top prestatie en heerlijk voor de zomer.
Melenas – Dias Raros
