GRONINGEN – The Cactus Blossoms werden in De Spieghel in Groningen geconfronteerd met een intens luisterende zaal. Even wennen voor het gezelschap uit Minneapolis zoals Jack Torrey en Page Burkum herhaaldelijk opmerkten. Er was ook alle reden om stil te luisteren naar de vaak melancholische liedjes van het duo en de prachtige samenzang. The Cactus Blossoms, Torrey en Burkum hadden op het toneel versterking van een staande bas en drums, bewegen zich in het gebied van de country en hoe dat zich ontwikkelde tot jaren 60 rock via mensen als Elvis Presley en Johnny Cash. De opening kwam dan ook met ‘Tennessee Border’ een liedje dat vooral in de uitvoering van Hank Williams bekend is geworden. Dat liet het kwartet volgen door het vlotte ‘Down South’ voor een langere periode van melancholie zijn intrede deed. Langzame droeve liedjes met een forse country inslag als ‘Mississipi’ en ‘Happy Man on a Gloomy Day’ dat weliswaar nog even werd onderbroken door ‘Change Your Ways’, maar hoewel de liedjes individueel erg mooi waren, wel wat beter hadden mogen worden verdeeld over de set. Pas met een nummer van de Kinks kwam de vaart er weer wat in en lieten The Cactus Blossoms ook hun jaren ’60 kant zien. Nog even weer een zware breakup song met ‘Sad Day’ voor definitief het tempo wat hoger kwam te liggen en er meer naar de jaren 60 rock werd gegrepen met even later als hoogtepunt de cover van het Charlie Rich nummer ‘Life has it’s little Ups and Downs’. ‘Only daddy’ en Uncle John’s Bongo’ waren lekker vlotte en zelfs wat vrolijke nummers. The Cactus Blossoms zijn een prima gezelschap, met vooral de zang als onderscheidende waarde die de liedjes naar een hoger niveau tillen. Samen, maar ook zeker individueel beschikken Jack Torrey en Page Burkum over fijne stemmen. Een band die de inspiratie uit het verleden betrekt. Niet echt vernieuwend, maar wel erg goed en degelijk. Bij tijden werden de liedjes door beide heren met humor aan elkaar gepraat en werd het publiek steeds meer meegenomen in de wereld van The Cactus Blossoms. Voor het einde werd met het mooie ‘Adios Maria’ nog even de vaart er uit gehaald als aanloop naar een mooie eindsprint naar ‘Brown Eyed Handsome Man’ opgedragen aan Barack Obama die, als The Cactus Blossoms, in ieder geval mens was of je het nou met hem eens bent of niet en de oproep tot saamhorigheid in deze moeilijke wereld. Na het ovationeel applaus was er nog plek voor een kort toegift. Fijne band deze The Cactus Blossoms.
Melancholie bij The Cactus Blossoms
