STEENDAM – Indertijd al weer zo’n vier jaar geleden gaf bluegrass sensatie Mean Mary James een zeer memorabel concert in Steendam bij Peter en Leni. Destijds had ze haar moeder als reisgezel meegenomen, maar trad ze solo op. Deze keer mocht een ander familielid mee op reis door Europa. Broer Frank James had tevens zijn 12-snarige gitaar ingepakt en kon daarbij zijn zus begeleiden in een bijtijds hilarische, maar muzikaal steengoed optreden bij haar terugkeer in Steendam. Hoewel haar broer anders beweerde slaat haar naam op een liedje dat ze schreef als 5-jarige, ‘Mean Mary From Alabama’ en hoewel dat liedje al minimaal dertien jaar niet meer op haar setlist voorkomt is de naam blijven hangen. Mean Mary James is multi-instrumentaliste, ze speelt meer dan 10 instrumenten, maar beperkte zich tot banjo, viool en gitaar en bracht ook een keur aan genres met prachtige bluegrass en folk en uitstapjes naar de rock, rockabilly, Americana en Ierse folk. Het concert kreeg een fantastische opening met ‘Sugar Creek Mountain Rush’. Een nummer waarin Mary James onmiddellijk haar virtuositeit op de banjo kon laten zien en gewoon een erg lekker vlot nummer. Het hoge tempo trok ze door tot het gevoelige met haar moeder geschreven ‘Sparrow Alone’. Iets minder tot zijn recht kwam ‘Big Red Barn’, waarbij de gevraagde publieksparticipatie, het maken van dierengeluiden, eerder storende was, dan dat het bijdroeg tot het liedje. Dat werd gelukkig volledig gecompenseerd door het prachtige bluegrassnummer ‘Cripple Creek’, een traditional net als ‘Arkansas Traveller’ dat volgde. Mean Mary James is een ervaren entertainer die haar publiek meeneemt in haar verhalen en liedjes. Met broer Frank op het podium was er welhaast een heel comedy programma rondom de liedjes waarin de verhouding tussen broer en zus centraal stond. Gevaarlijk terrein, want voor je het weet sluit je het publiek juist buiten met inside jokes, maar die valkuil werd vakkundig vermeden. In de humor werd het publiek betrokken en daarmee droeg het bij aan het optreden. Zo’n moment was bijvoorbeeld na een instrumentale ‘Celtic Medley’, smeekbede van Frank James om ‘San Antonio Rose’ te spelen, waarbij na een aanvankelijke weigering en de verzekering dat het publiek het niet mooi zou vinden, dat verzoek toch eindelijk werd beloond. Voor de pauze sloot het duo sterk af met de voodoo song ‘Marie Leveau’, het prachtige en terecht onderscheiden liedje ‘Choctawhatchee Waltz’ en tenslotte ‘Sweet Jezebel’ een vertellende Americana song. Die lijn werd na de pauze feilloos doorgetrokken. Broer en zus die elkaar op de hak namen, maar ondertussen hele fijne en mooie muziek maakten. Frank James toonde zich een voortreffelijke en dynamische gitarist die ook nog eens een prima tweede stem had en Mary James kon haar warme stem combineren met prachtig spel op haar drie instrumenten en de stompbox waarmee ze de percussie regelde. Wederom een mooi begin met ‘Trumbull County Antique Tractor Show’ en hoogtepunten in ‘Sugar Creek Mountain’ de prequel van het openingsnummer, de prachtige trein song ‘Iron Horse’ en het uit een archief opgedoken schitterende ‘Flowers of the Death’ dat uit de periode rond 1600 stamde en een mooi nummer was wat ook ernst aan het optreden gaf. Het laatste nummer dat Mean Mary James zelf geschreven had was het prachtige en rockende ‘Breathless’ en daarna benadrukte ze nog het feestelijke met de rockabilly klassieker ‘Oh Boy’ van Buddy Holly en ‘La Bamba’ van Ritchie Valens, maar die twee hadden we graag ingeruild voor bijvoorbeeld een mooie liedje over een bad girl uit Louisianna, die het niet haalde toen het publiek mocht meebeslissen over de setlist. Een heerlijk weerzien met deze rasartieste die garant staat voor een voortreffelijke en vermakelijke avond vol met prettige muziek.
Mean Mary James keert terug in Steendam
