APPELSCHA – Voor bijna iedereen kwam de pandemie op een verkeerd moment, maar voor Matt Perriment helemaal. De Britse singer-songwriter had in 2017 de EP ‘Everlast’ uitgebracht en dat was niet onopgemerkt gebleven. Lovende recensies en mooie podia vielen hem ten deel. Die groeiende roem werd bevestigd met de EP ‘Memos’ die in 2019 verscheen en waarbij hij in Nederland een succesvolle tour had samen met HAEVN, die hem onder andere in De Oosterpoort in Groningen deed schitteren, maar ook met Thomas Dybdahl en Nina June kwam hij naar ons land. De internationale doorbraak leek eigenlijk een kwestie van een album uitbrengen en nog een keer een goed rondje langs de internationale velden. Dat kwam er even niet van. Met de donkere wolken van Covid al aan de horizon had hij nog wel zijn eigen headline show in Paradiso in Amsterdam, maar andere plannen konden even de kast in. Nu is Matt Perriment terug op weg om alsnog die plannen te gaan invullen. Aan het album wordt gewerkt en voor een paar shows was hij even in Nederland, waaronder op een meer dan zwoele zomeravond in het Kunstcafé in Appelscha. Op deze locatie, waar sinds dit jaar met regelmaat en ambitie een mooie mix van regionale talenten, nationale artiesten en internationale bezoekers op de planken staat, moest een moeilijke keus worden gemaakt. Of buiten, maar dan kon de piano niet worden benut, of binnen maar daar was het warm. Uiteindelijk werd gekozen voor binnen en daar opende Perriment met als begeleiders Matt Ingram op cello en Jamie Philokyprou op viool mooi en rustig met ‘Everything’. Rust is een kenmerk van de Londenaar. In zijn indie-folk bouwt hij consequent veel kalmte in, zonder dat deze ongehaastheid ten koste gaat van urgentie of zeggingskracht. Dat element komt in elk aspect terug. Zijn zang heeft dat, maar vooral in zijn aankondigingen is dat een erg belangrijk voordeel. Voor bijvoorbeeld het tweede nummer ‘Through Those Eyes Again’ vertelde hij met alle tijd dat het nummer er over ging dat je als kind heel anders naar de wereld kijkt, die veel onschuldiger is en hoe je als volwassene eigenlijk er wel naar terug verlangt om weer door die ogen te kijken. Voor ‘Oceans’ vertelde dat hij het nummer geschreven had voor een geliefde die zes maanden in Canada ging werken en dat de afstand zo groot voelde en als vervolg ‘Night Flight’ dat hij schreef op een vlucht naar Cuba toen het leek dat zijn vriendin definitief in Canada zou blijven en hij, voor zijn gevoel, blind de toekomst in vloog. Matt Perriment is een sterke songwriter, maar in zijn arrangementen kan hij nog meer van de mogelijkheden gebruik maken. Nu begon hij elk nummer van het hele optreden solo, waarna de strijkers vroeger of later bijvielen, maar als je ook de beschikking hebt over een cello en viool, dan zou een intro van één of beide instrumenten voor een mooie afwisseling kunnen zorgen. De eerste set in Appelscha, tussen de prachtige kunst in het Kunstcafé, sloot het trio af met het sterke ‘Too Late Tomorrow’ over dat je vandaag je passie moet volgen en niet moet wachten op morgen. Een nummer dat hij prachtig en met veel temperament bracht en hij verruilde weer zijn gitaar voor de piano voor ‘If You’re Not Surviving ‘ als afsluiter. Na de pauze opende Perriment als duo. Hijzelf nam plaats achter de piano en Jamie Philokyprou debuteerde met gitaar in plaats van viool voor en publiek in ‘Auckland’. Nieuw-Zeeland is één van de landen die Perriment al heeft omarmt en ook hij voel zich er thuis en dus schreef hij dit nummer toen hij door de pandemie zijn bezoek aan de stad moest cancelen. Daarna was ‘Promise’, nu met Matt Ingram op cello als duo fantastisch mooi. Ineens besloot de artiest dat het tijd was om naar buiten te gaan en de warmte te ontvluchten. Om het team van het Kunstcafé de gelegenheid te geven om de nodige techniek te regelen werd ‘Colours’ volledig akoestisch gespeeld en daarna werd het heerlijk in de avond op het terras met fantastische nummers als een gloednieuwe song, het rustige maar erg intense ‘After Rain’ en het mooie ‘Cattle Bay’. Er werd afgesloten met een cover ‘Tennessee Whiskey’, een song van Chris Stapleton. Een fijn slot aan een heerlijke zomeravond met de hele fijne muziek van Matt Perriment. Volgend jaar wacht het album en dan alsnog die doorbraak?
Matt Perriment brengt de rust naar Appelscha
