GRONINGEN – Het meisje in het paardrijoutfitje met cap ontwikkelt zich in een wereldse zangeres op het podium. Lang leek de greep naar faam en fortuin voor Marell Hilberts te lopen via de paardensport. Als één van de betere dressuuramazones in het Noorden leek haar weg naar de top te gaan via in galop binnenkomen op de A – C lijn, groeten bij X en in draf de oefening beginnen met passage en piaf op een paard. Wellicht de nieuwe Anky van Grunsven of Adelinde Cornelissen. Nu is daar een tweede mogelijkheid bijgekomen. Mary Hills, want Marell Hilberts ontpopt zich als prima zangeres die aanvankelijk met Timme Koudstaal en nu recent aangevuld met Michel Dijkman, beide op gitaar, een hele fijne band vormt. Als opening van en avond van de Groninger Songwriter Circle in Singelier in Groningen was er het verrassende en total uit het karakter van de rest van de set Ierse folkdeuntje ‘Fiddle of Galway Bay’. Verrassend en goed. Met ‘On The Road Again’ van Willie Nelson, de enige cover van de set, gaf de formatie aan waar de invloeden meer gezocht moeten worden, op het grensvlak van country, pop en rock. Juist in deze Nelson klassieker was de band het minst op dreef, maar maakte dat volledig goed met mooie frisse nummers als het mooie ‘Hypnotized’ en vooral ‘Strong’ wat rustig, maar prachtig was. Hoe pril deze formatie nog is blijkt wel uit dat een aantal liedjes voor het eerst het levenslicht zag buiten de oefenruimte. ‘Guilty’ was daar het eerste nummer van. Prachtig, maar af en toe was hoorbaar dat deze nummers nog niet helemaal ingeslepen waren. Met Hilberts heeft de band een prima frontvrouw die met verve haar liedjes bracht en over een fijne en flexibele zangstem beschikt en het publiek erbij trekt. Beginners foutje: voor de lampen gaan staan, zodat je jezelf in de schaduw zet, maar met haar beweeglijkheid deerde dat niet bijzonder. Eveneens in die categorie kan worden geschikt dat de bandleden niet moeten praten als de frontvrouw juist een verhaal verteld. In de nummers, veelal door Timme Koudstaal geschreven, zit een fijne afwisseling. Rustigere en kleinere nummers werden afgewisseld met een swingender liedje als ‘Sweet Little Lies’. Dat Koudstaal snel competitie gaat krijgen als songwriter van de band blijkt als Hilberts, met terechte trots, aankondigde dat zij ‘Same Old Story’ heeft geschreven en dit blijkt een prima rustig nummer te zijn en een weelde voor de formatie dat meer mensen op een prima niveau nummers kunnen schrijven. Ook voor de eerste keer staat ‘Unconditional Love’ op het programma. Een heel fijn en sprankelend nummer dat tevens de afsluiter is. Mary Hills moet op een aantal punten nog uitkristaliseren. Hilberts vertelt dat nog wordt overwogen om de band met drummer en bassist uit te breiden en wellicht moet Mary Hills dan ook eens denken aan een Fiddler voor dat eerste folk nummer. De start is echter heel veelbelovend met prima liedjes en een frontvrouw en zangeres die er mag zijn, met als dekking in de rug twee fijne gitaristen. Anky en Adelinde moeten zich wellicht nog geen zorgen maken, Anouk misschien wel.
Mary Hills overtuigt met frisse nummers
