Het album van Margeaux Sippell ‘Trap Door Heart’ begint erg lekker met mooie mix van Britse folk en Americana in het vlotte en aansprekende ‘Big Whoa Nelly’. Wat een fijne introductie naar het werk van deze singersongwriter uit voorheen Boston. Margeaux Sippell heeft een lange loopbaan in de journalistiek voor aansprekende titels als de Boston Globe en tegenwoordig woont de zangeres in Los Angeles en schrijft ze over Hollywood als journalist bij Variety. Muziek heeft haar echter altijd getrokken en met deze lange debuut EP maakt ze nu dan ook serieus de overstap met fraaie folkpop met invloeden van Americana. Het zijn veelal kleine mooie akoestische liedjes, maar met die mooie en elastische en veelzijdige stem van Sippell krijgen ze extra diepte. Het titelnummer ‘Trap Door Heart’ is iets rustiger dan het openingsnummer en hakt er lekker in. In haar stem weet Sippell de emotie te laten doorsijpelen. Daarbij wordt ze in de backing vocals op ‘Trap Door Heart’ bijgestaan door Tim Jordan ‘Oo Mama’ is zo’n nummer waarin de achtergelaten verliefde haar verdriet uitzingt naar haar moeder dat hij weg gaat en een stuk van haar hart meeneemt. Erg intens en mooi. Een veel gecoverd nummer deze dagen is ‘Angels of Montgomery’ van John Prine. Sippell heeft er voor gekozen om het nummer op te nemen op haar EP. Dat doet ze prima, een mooie bewogen cover van dit monumentale nummer heeft ze mooi eigen gemaakt zonder te ver van het origineel te stappen. Op dit nummer krijgt ze op de bas ondersteuning van John Sippell die tevens een bijdrage leverde aan het openingsnummer. De laatste twee nummers zijn ingetogen en emotioneel. ‘Texas Moon (June’s Song)’ gaat over de dood van haar grootvader en elke keer dat dit feit weer genoemd wordt hij weer een beetje sterft voor haar grootmoeder als zij ook komt te overlijden. Een fenomenaal droevig en prachtig document en het hoogtepunt van de EP. Deze sterke debuut EP eindigt dan met ‘Galway City’ over een toevallige ontmoeting in een kroeg in Galway en hoe de vonk oversloeg, maar dat ze elkaar warschijnlijk nooit weer zien. Vol melancholie en emotie. Hopen dat Variety en Los Angeles Margeaux Sippell de ruimte geeft om meer ze zingen en liedjes te schrijven.
Margeaux Sippell – Trap Door Heart
