ZUIDLAREN – Eén van de fijnste Europese Americana liedjesschrijvers stond op het podium van Grandcafé Zuidlaren. De Duitser Marcus Rill gaf een dwarsdoosnede van zijn kunnen. Mooie eigen liedjes afgewisseld met een enkele cover. Een gelouterde artiest die desondanks in de eerste set een beetje het contact met het publiek mistte, maar in de tweede set er toch nog in slaagde om het publiek mee te krijgen. Rill heeft een opmerkelijk stemgeluid. Een fijn schurende stem, waar hij lijkt of de hete prairie wind en de koude blizzards hun inwerking op hebben gehad en dat goed weet te begeleiden met gitaar en mondharmonica. Met ‘Last Night Sunday Drive’, had hij een lekker vlotte opening. Er volgden mooie liedjes van eigen hand met ‘Free to Fly’ en ‘Hobo Dream’ als uitblinkers. Op verzoek van het publiek speelde Rill wat dansmuziek met ‘Twistin the Night Away’ van Sam Cooke en ‘Oh Boy’ van Buddy Holly voor hij terugkeerde naar eigen materiaal met het mooie rustige ‘Faith in My Love’, gevolgd door het stevige ‘Walk on Water’ en het rustige ‘The Kid from Tupelo’ een eerbetoon aan Elvis dat vervolg kreeg in de Elvis song ‘Suspicious Minds’ waarmee Rill de eerste set afsloot. In de tweede set had Rill iets het volume opgeschroefd en kwam hij beter door bij het publiek, mede doordat hij direct begon met een meezinger in ‘Dream Anyway’. Ieder nummer kreeg een keurige introductie. De setlist was mooi afwisselend, waardoor de liedjes goed gekaderd waren en iedere song zijn eigen identiteit meebracht. Wat betreft zijn covers speelde Rill erg op safe. Na Cooke, Holly en Elvis volgden ook ‘Dancing in the Dark’ van Bruce Springsteen en ‘Ring of Fire’ van Johnny Cash. Wel pakte de Duitser het op geheel eigen wijze aan en daardoor werden de liedjes toch een beetje van hemzelf, terwijl de herkenbaarheid voor het publiek bleef gehandhaafd. In de veel kortere tweede set liet de Duitser echter vooral nog een paar hele mooie nummers van eigen hand horen. ‘Once She’s Gone She Won’t Come Back’, het prachtige rustige ‘Things That Count’ en als afsluiter ‘Better’ een nummer dat hij schreef samen met collega atiest Anika Fehling. Door een ongelukje van een toeschouwster kwam wat abrupt een einde aan het concert, waarbij Rill liet zien een prima artiesten songwriter te zijn, die deze dag toch niet helemaal loskwam.
Marcus Rill is fijne liedjesschrijver
