VEENHUIZEN – Wat is er nog aan te merken op het optreden van Mandolin Orange? Niet veel. Ja als je voor dansbare beats gaat met hopen energie en weinig diepgang dan was je in Coco Maria aan het verkeerde adres. Maar als je blij wordt van de mooie, vaak wat droeve, liedjes van Andrew Marlin en Emily Frantz gebracht met hun prachtige stemmen en afwisselend de viool van Emily Frantz of de mandoline van Marlin in de hoofdrol dan vertrok je blij als een kind uit Veenhuizen. Mandolin Orange, voor de tweede keer in amper een half jaar te gast bij Roots on the Road had muzikaal en magistrale avond voor de bezoekers in petto. Heerlijke liedjes vol melancholie met de wortels in de bluegrass, maar met invloed van country en folk. Het concert begon met mooie liedjes van hun laatste album ‘Such Jubilee’ als Daylight’, Wreckingball’ en ‘Old Ties and Companions’. Prachtige nummers en een dubbele onderstreping van de kwaliteiten van Andrew Marlin als liedjesschrijver. Na het krachtige ‘Wake Me’. Was er tijd voor het droevigste en gevoeligste werk van het duo met het indrukwekkende ‘Until The Last Light Fades’, gezongen door Emily Frantz. Een goede keus, want dit lied over het overlijden van een goede vriend, zou met de oh zo mooie, maar zo melancholieke stem van Marlin ondragelijk zwaar worden en nu kreeg het toch dat sprankelende mee wat Frantz in haar stem heeft. Een hoogtepunt en dat valt ook te zeggen van het volgende ‘Rounder’ ook zo’n erg droef liedje over verkeerde keuzen en fatale afloop. Om de stemming weer wat vrolijker te maken speelden beide een fraaie melodie op viool. Beide beheersen hun instrument uitstekend. Vooral de mandoline in handen van een vakman als Marlin is een heerlijk instrument. Met veel humor, goede informatie en af en toe een mooie kantekening werden de liedjes aan elkaar gepraat. Na ‘There Was A Time’ en ‘Train Song’ kwam geluidsman Josh Oliver op het toneel om het duo te versterken met zijn gitaar. Dat leverde nog prachtige liedjes op als ‘Hey Stranger’ en de Norman Blake cover ‘Last Train from Poor Valley’. Vervolgens nog een dubbel toegift met onder andere ‘Innocent Road’ om het af te maken. Het was een heerlijke avond vol met prachtige liedjes in de sfeervolle omgeving van Coco Maria of zoals Mandelin Orange opmerkte. Je kunt niet zomaar 100 jaar in een gebouw stoppen. Het heeft die tijd nodig om zo mooi te klinken. Gelukkig deed Mandolin Orange er niet zolang over.
Mandolin Orange maakt blij met droeve liedjes
