BELGRADO – Het is een koude en regenachtig herfstdag in Belgrado. De temperatuur heeft de grootst mogelijke moeite om de dubbele cijfers nog te bereiken. In de Servische hoofdstad zijn gelukkig genoeg gezellige warme plekken te vinden over muziek waar je ook warm van wordt. Aan tafel Nikola Vukotic en Ida Prester van MAiKa. Deze band komt als het nog wat kouder en guurder wordt haar warmbloedige Balkan disco naar Groningen brengen in het kader van Eurosonic. Een opstapje naar de verovering van de rest van Europa staan ze op Eurosonic donderdag in Huize Maas in Groningen. Voor wie niet zo lang wil wachten om kennis te maken met deze formatie is er het pas verschenen album ‘Balkannibalisme’.
Als we verwachtingsvol naar beide gesprekspartners aan de andere kant van de tafel kijken en de melk nog eens goed door de koffie roeren komt er eerst een verontschuldiging. “Wij zijn als MAiKA een collectief hoor, eigenlijk willen we dat benadrukken en niet individueel naar buiten treden.” Het volgende gesprek is dus ook zeker mede namens accordeonist Luka Lopicic, basgitarist Petar Stojanovic, zangeres Silvija Stanišić en trompetist Dušan Murišić. Dat gezegd zijnde ligt ook direct de eerste vraag voor handen. Hoe hebben ze elkaar gevonden, terwijl hun wiegjes behalve in Servië ook in Kroatië en Montenegro stonden. “We wonen nu allemaal in Belgrado” steekt Ida Prester, de andere zangeres van wal. “Daar hebben we elkaar ontmoet. Kijk maar om je heen, het is een grote stad met twee miljoen inwoners, maar de alternatieve muziekscene is klein. We hebben elkaar allemaal leren kennen via verschillende projecten waarin we elkaar tegen kwamen. Zo kwamen we er op een gegeven moment achter dat we allemaal van traditionele muziek hielden, maar nog nooit hadden gespeeld in een band waarin Balkan muziek werd gecombineerd met moderne elementen. We besloten om die sound te onderzoeken. We zijn een unieke groep van muzikanten. Een accordeonist die idolaat is van Rage Against The Machine, een trompettist die niets liever doet dan techno-riffs spelen en twee gekke vrouwen die zingen en schreeuwen. Het schijnt dat onze stijl op zijn zachtst gezegd nogal authentiek is”, lacht de zangeres. “MAiKA bestaat uit zes mensen met een heel verschillende achtergrond. Er zijn mensen helemaal in de ban van Metal. Net als Luka houdt ook Nikola”, gebaart ze naar de naast haar zittende drummer, “ook van Techno. Ikzelf prefereer punk, maar wat we met elkaar delen is dat we een enorme hoeveel energie op het podium willen brengen. Dat willen we brengen met onze muziek, de vibe delen, mensen als een gek laten dansen, stevige deuntjes spelen, krachtige teksten zingen! De Balkan is een erg inspirerende plek en onze muziek is op één of andere manier een beetje gek en gepassioneerd op het zelfde moment. Het is tijd dat we die muziek gaan presenteren op de manier zoals wij het voelen.”
We kijken Nikola Vukotic aan en we vragen hem of hij deze passie van huis uit heeft meegekregen. “Wel”, neemt de drummer het woord. “We zijn met ons zessen in MAiKA en iedereen heeft zijn of haar verhaal over wat hij aan muzikale stimulatie van huis uit heeft meegekregen.” Hij lacht even en vormt zijn zinnen in gedachten. “We zijn eigenlijk inmiddels allemaal beroepsmatig muzikant die al heel vroeg begonnen met spelen of zingen of gewoon lawaai maken. Ouders zijn meestal blij als kinderen zich interesseren voor muziek. Als ze er dan achter komen dat het een wel erg serieuze passie begint te worden, dan gaan ze zich ernstig zorgen maken. Muzikant is een onzeker beroep, je moet het geld op de moeilijke manier verdienen, maar als je besmet bent, dan kun je niet meer stoppen. Zo, hier zijn we nu dan”, grijnst hij en legt zich neer bij zijn lot met een Grace Jones verwijzing “Slaves to the Rhythm. Er is geen enkel argument te verzinnen voor de beroepskeuze muzikant, het is een vak voor idioten, maar we hebben niks te verliezen. De muziek heeft ons gekozen, wij zijn er om te gehoorzamen.”
Vukotic vervolgt en we komen op het schrijven van de liedjes. Nu wijst hij opzij. “Onze zangeres komt meestal met een tekst en samen zorgen we voor de rest van de magie. Er zijn zoveel sterke emoties hier in de Balkan. Het is een vreemd deel van de wereld vol met paradoxen. We beschrijven het op de manier zoals wij het zien. Boosheid, passie, wanhoop, liefde, plagen, verleiden,” laat hij een stilte vallen, “alles is groter hier. Als we de tekst hebben, laten we die de muziek leiden. Als het oorspronkelijke idee werkt, dan zijn we er ook zo uit. We begrijpen elkaar erg goed, dus de muziek komt gemakkelijk. We hebben daarbij als regel dat als we door een idee niet worden geïnspireerd in twee sessies in de oefenruimte, dan gaat het de prullenbak in en gaan we verder met een andere ingeving. Dan is het idee duidelijk niet voor ons.” Ida Presser stapt hierop in. “Er zijn hier op de Balkan zoveel geweldige inspirerende muzikanten, waar jullie in Nederland nog nooit van hebben gehoord. Dat is zo jammer. Misschien dat Darko Rundek of Goran Bregovic iets zegt of het Dubioza Kolektiv. De muziek van de Balkan is warm, wild en vol passie, net als de mensen die hier wonen. We houden van de traditionele oude muziekstijlen uit de Balkan, zoals Sevdah en Gypsy, het geluid van onze grootvaders. Liedjes die onderdeel uitmaken van onze jeugd, maar we zijn een nieuwe generatie en willen die muziek spelen, maar met een twist, een MAiKA draai er aangeven.”
Wat het duo aan de andere kant van de tafel bescheiden niet vermeld is dat ook zij tot de bekendere popmusici van de regio horen. Met de band Lollobrigida traden ze regelmatig voor enorme menigten op en ook de andere leden van de band hebben een imponerend muzikaal curriculum vitae. “We hebben allemaal zo’n tien tot vijftien jaar ervaring met het spelen in verschillende projecten. Wij twee hebben met Lollobrigida bijvoorbeeld op elk podium in de wijde omgeving gestaan. We traden voor 50.000 mensen op tijdens het Exit’s festival op het hoofdpodium, stonden op Sziget, Sea Dance, Revolution festival en Lollobrigida won de MTV Europe Award. We zijn maanden aan één op tour geweest. In de praktijk hebben we er alles uitgehaald, nu is het tijd om deze ervaring die we hebben opgedaan te gebruiken voor iets compleet nieuws en aansprekends. Lollobrigida is een lokale band, alle songs zijn in het Kroatisch of Servisch en we hadden eigenlijk geen internationale ambities met die band. MAiKA is een nieuw level. We willen onze lokaal verhaal presenteren aan een internationaal publiek. We denken dat die dat zullen begrijpen.”
De eerste kennismaking nu kan al gaan met het prachtige nieuwe debuut album ‘Balkannibalism’ dat net op de markt is. Vukotic gaat in op wat de band met dat album wilde bereiken. “Ons doel was om tegen de wereld te zeggen: Hallo! Hier zijn we en dit is wat we doen. Ik denk dat die boodschap wel overkomt”, grinnikt de drummer. “’Balkannibalism’ kwam uit en eigenlijk direct kregen we de uitnodiging om te toeren met Gogol Bordello, om te spelen op het Boomtown festival en nu Eurosonic. We zoeken onze plek in de Europese muziek wereld. Dat is een hele klus, waarbij vooruitgang langzaam is, maar ik denk dat we veel te bieden hebben. We geven niet op, we krijgen fantastische reacties, dus we hebben hoop dat het goed komt.”
Nu de term Eurosonic is gevallen gaan we tenslotte in op de aanstaande trip naar Nederland en meer in het algemeen wat optreden zo leuk maakt. “Een ‘million dollar question’, lacht Ida Prester. “We zijn allemaal exhibitionisten in een psychotische crisis”, giechelt ze. “Ik weet het niet, er is een instinct waar je mee bent geboren en als je daaraan toegeeft, dan ben je verloren. Ik zal om je echt antwoord te kunnen geven op de vraag waarom optreden zo geweldig is eens met een psycholoog moeten praten.” Direct schakelt ze door naar Eurosonic. “Iedereen is daar. Dat weten we allemaal. Spelen op Eurosonic is de grootste kans die een nieuwe band kan krijgen. Dat waarderen we enorm en we weten hoe we die kans kunnen verzilveren. Ik wil geen voorspellingen doen over wat we er zakelijk uit gaan halen, maar het kan zeker een kantelpunt zijn voor een band als de onze. Eerlijk, we kijken er enorm naar uit. We zullen een geweldig feest er van maken in Huize Maas. Ik weet ook wel dat iedere band waarmee je praat dat zal zeggen, maar wij zijn MAiKA, een disco band van de Balkan. Als het ons niet lukt om je zweterig, in extase en schreeuwend voor meer achter te laten, dan doen we ons werk niet goed. We spelen op donderdag 17 januari om 00:15 in Huize Maas, kom eens kijken wat we te bieden hebben!”, besluiten Ida Prester en Nikola Vukotic namens MAiKA met een hartelijke uitnodiging.