Wie de Britse Folk zangeres Lucy Ward heeft zien optreden weet dat het op het podium een vrouw van het grote gebaar is. Extravagant in kleding en performance, maar op haar recent verschenen album ‘I Dreamt I Was A Bird’ toont de zangeres vooral haar gevoelige kant. Die teneur zet ze in het openingsnummer ‘Summers That We Made’ en het prachtige ‘Ode to Whittaker Brown’ dat volgt op de opening. Mooie zorgvuldige liedjes op het grensvlak van folk met pop. Bedaard gezongen, maar wel met een mooie diepgang in haar zang. In ‘Creatures and Demons’ laat Ward zich meer gaan. Een prachtig nummer. Met ‘Lord Randall’ doet ze weer stapje terug, maar blijft het sidderen van de emoties die vlak onder het oppervlakte van haar zang liggen en er regelmatig door heen barsten. Dat blijft zo in het door Stu Hanna fraai geproduceerde album. Muzikaal staan de instrumenten in dienst van de zang en het lied. Mooi en rustig is de begeleiding, waardoor het verhaal en de stem van Ward de boventoon voeren. Powerfull noemt Ward het arrangement voor ‘Lion’ van Mike Golding en daarmee slaat ze de spijker op zijn kop. Weer zo’n lied met dreiging en kracht dat erg bevalt, zonder dat het tot uitbarsting komt. Met ‘Return to Earth’ sluit het album af. Een sterk album in de mooie Britse folk traditie. Sterke liedjes met die suggestie van dreiging en vol met emoties die als een fluistering langs je glijden. Ingehouden kracht en pracht.
Lucy Ward – I Dreamt I Was a Bird
