ZANDPOL – Wist u het al: “Niks is toch zo sexy, als een flinke dosis zelfreflectie”. Het was één van de woordgrap pareltjes die Lucie de Droom moeiteloos oplepelde tijdens haar optreden bij Convoi de Féte. Het door Nederland karrende festival dat in 2019 zijn eerste weekend beleefde van de zesde editie op Camping Buitenland in Zandpol. Lucie de Droom is de Utrechts Nederlandstalige singer-songwriter en woordkunstenaar Lucie van den Driessche. Bij een optreden van deze singer-songwriter of beter singer-dreamwriter zou eigenlijk de tekst moeten worden gestencild en uitgedeeld on niks te missen van de pareltjes die het (te) gekke brein van Lucie de Droom bijeen heeft gesprokkeld. Soms raak en tot de kern doordringend, soms er in cirkels en beeldspraken om heen trekkende of een absurdistische schets. Soms met een traan of een lach maar steeds op een manier die tot nadenken dwingt. Nog een voorbeeld: “Als ik dan toch een object moet zijn, dan het liefst iets dat geluid maakt, tot je oren suizen”. Dat hier veel te beluisteren viel bleek wel na het inzetten van ‘Slowmotion’. Het openingsnummer heeft ook al zo’n mooie tekst, die adequaat wordt gebracht in de zang. Lucie van den Driessche heeft een fijne degelijke stem, die past bij haar liedjes en die ze nog verder kan gaan uitdiepen. Als begeleiding heeft ze een elektrische gitaar. Ook daar blijft ze keurig binnen haar mogelijkheden en heeft zo een basis om op verder te bouwen, hoewel ze daarin wat meer mag variëren. Sommige liedjes zou ze bijvoorbeeld akoestisch of met ukelele kunnen brengen, wat net wat meer variatie geeft. De tekst over zelfreflectie komt uit ‘Spiegelwater’ een prima nummer, dat als nadeel heeft dat erg lang is. Het heeft geen grote variaties en zou daarom wat puntiger mogen. Dan is het tijd voor een eng liedje. In enge liedjes blijkt Lucie de Droom een meester, want ‘Buiten is voor de Beesten’ blijkt geweldig mooi en beklemmend. Prachtige tekst met vele lagen, maar ook met een mooie opbouw in het nummer, hoewel ook nu in de lengte minder, misschien wel iets meer is. Dan kondigt Lucie de Droom een gastmuzikant aan en wel een automatische drummer die de percussie verzorgt. In haar aankondigingen heeft ze een grote mate van iets ontwapenends. Hoe leg je ook uit dat je liedje gaat over hoe het is om langzaam in een robot te veranderen in ‘Spookmachine’ of over een warme marshmellow. Het zijn liedjes om te luisteren of het nu gaat om het mooie ‘Drummer’ of over haar liefde voor de natuur als Utrechts stadsmeisje. Prachtig getimed valt een wesp een vrouw aan als haar liefde aan de buitenwereld verklaard. Het luide: “Nou ik niet”, past het precies in het optreden. Het sterkste punt zijn haar fabelachtige teksten en op elk ander terrein mag en moet nog een pasje vooruit worden gezet, maar dat komt vast goed.
Lucie de Droom heeft de gave van het woord
