ASSEN – Een gemiddeld Popronde optreden duurt zo’n 30 minuten tot drie kwartier. In De Bakker & De Schenker tijdens Popronde Assen was liefst anderhalf uur voor de Limburgse singer-songwriter ingeruimd. Zelfs in haar vijf minuten pauze werd ze nog gemaand haast te maken om het podium weer op te klimmen. Het optreden begon onder wat moeilijke omstandigheden met liefst vier fotografen van de organisatie, waarvan één met een wel erg luidruchtig toestel, die precies op de gevoelige momenten van het optreden van Walda een keiharde salvo los liet. Gelukkig rende die kudde na drie liedjes naar een volgend optreden. Walda bracht in haar eerste set 50 procent covers en logischerwijs ook 50 procent eigen werk. In haar covers heeft ze een voorkeur voor de grote namen van vrouwelijke zangers uit de jaren 60 en 70. Beginnen met Nina Simone en diens ‘I Wish I Knew How It Would Feel to Be Free’, wat eigenlijk geen strikte Simone song is, want het nummer is geschreven door Billy Taylor en Dick Dallas, maar de versie van Simone geniet de meeste bekendheid en daarop baseerde ook Walda haar versie van dit lied. De zangeres vervolgde met het erg mooie eigen nummer ”Bag full of Dreams’, lekker rustig en het net wat robuustere feelgood nummer ‘Barefoot’ wist ook erg te bekoren en diende alleen maar om aan te geven dat de inspiratie van die grootheden van toen uitstekend is, maar dat hun plaats op de setlist zo gauw mogelijk moet worden ingenomen door eigen Walda nummers. ‘Let it Flow’ waarmee ze dit eerste deel aan eigen liedjes prachtig afsloot, was daar ook een voorbeeld van. Lotte Walda bewees zich als prima songwriter, maar ook als veelbelovende zangeres. Vaak speelt ze met band, maar nu solo en dus was haar stem uitstekend te beluisteren. Daar zit erg veel potentie in en alleen de tijd en het leven moeten daar nog wat meer gelaagdheid en diepte op aanbrengen, net zoals dat voor haar songwriting telt. Een degelijke versie van ‘Big Yellow Taxi’ van Joni Mitchell volgde en van Melanie ‘Brand New Keys’. In de aankondiging van dat liedje had Lotte Walda nog een mooi nieuwtje, want ze gaat misschien wel samen met haar voorbeeld de studio in om een song op te nemen. Een mooie opkikker voor haar loopbaan. In haar aankondigingen is ze nog wat onzeker, hoewel ze ook daar voldoende potentie heeft en door het gewoon te doen routine moet opbouwen. Het hoogtepunt van het eerste deel van het optreden was ‘Gypsy Soul’. Een nummer over je niet thuis voelen en daarmee een mooi thema aansnijdende. Na nog een fijn eigen lied sloot ze af met een niet helemaal er lekker uitkomende cover ‘Mercedes Benz’, waarvoor ze nog echt de rauwheid mist om het geloofwaardig te brengen en wel prima was de uitvoering van ‘Wildflowers’ van Dolly Parton, die het uitbracht samen met Emmylou Harris en Linda Ronstadt. Lotte Walda is zo’n artieste waar je een kruisje bij zet en die je graag nog eens terugziet met een geheel eigen setlist en nog net wat meer ervaring, maar wat is het nu al super veelbelovend.
Lotte Walda heeft prima potentie
