Foto: Rebecca Weltner
GRONINGEN – Loen is nauwelijks te missen in Groningen als op 10 oktober het Popronde circus de Martini stad aandoet. Liefst twee keer zal de formatie optreden. Als extra bonus staat ze ook nog eens op plekken waar zoveel Groninger popgeschiedenis is geschreven. Eerst staat Loen in platenwalhalla Plato, thuis van het roemruchte Platosonic waar veel Europese toppers tijdens Eurosonic / Noorderslag ok zich presenteren in het middag programma en daarna steekt ze de Grote Markt over, loopt de Heerestraat door om te arriveren bij Buckshot op het Gedempte Zuiderdiep, waar elke zondagmiddag fijne bands staan, om daar nogmaals het podium op te springen. “Loen maakt brutale Nederlandstalige pop”, weet de Popronde zelf te vermelden over Loen. “Over fuckboys, vriendschap en liefdesverdriet. Over in het diepe springen en je intrusive thoughts de overhand laten nemen. Loen is een combinatie van je favoriete indie-popartiesten (denk aan Merol, Froukje) met poppy melodieën, RnB vocal-runs en een rock-attitude. Haar debuut EP ‘Hoi Ik Ben Loen’ kwam eind 2023 uit.” Aldus de biografie in het kort, maar wie nog beter kijkt herkent in de frontvouw Popronde alumnus Eline Mann. Tijd om haar eens aan te spreken over dit nieuwe project.
Groningen is niet de eerste stad die Loen aandoet in de Popronde. Het is wel de enige Noordelijke stad. “De ervaringen zijn heel wisselend, laten we het daarop houden”, vertelt Eline Mann. “De korte change overtijd en de technische beperkingen maken het soms echt een uitdaging. Maar we hebben zeker echt leuke optredens gehad ook. De energie van het publiek is waar ik het voor doe.” Die power is ze ook van plan te geven in Groningen. “Mensen moeten echt naar mijn showcase komen, Energie, een te gekke band. shoutout naar mijn band!, één gevoelige ballad, gitaargeweld, en een kijkje in mijn brein.”
“Ik merkte op jonge leeftijd dat ik het heel leuk vond om voor een groep mensen iets te doen”, trekt de zangeres van Loen het dan wat breder. “Of dat nu zingen was of een grappig verhaaltje vertellen, de energie die in de ruimte ontstaat vind ik magisch en ben ik vanaf dat punt altijd blijven achtervolgen. Toen ik 6 was merkte ik dat gitaarspelen en zingen me heel erg lag. Mijn gitaarleraar stimuleerde me erg om daar mee verder te gaan en hielp me zelfs met het schijven van mijn eerste liedjes. Hij regelde ook mijn allereerste echte optreden: ik mocht supportact zijn voor het optreden van zijn Beatles coverband in de Tagrijn in Hilversum, dat nu De Vorstin is, ik was toen 8 jaar. Na die dag wist ik: dit is het voor mij, dit vind ik vet.”
Van meisje van 8 met een gitaar naar een volwaardige volwassen artiest is nog en lange weg en een weg die eigenlijk nooit stopt. De zoektocht naar een eigen sound bijvoorbeeld…Een grote grijns: “Die zoektocht eindigt nooit”, vult Mann aan. “Ik heb de afgelopen 10 jaar ontzettend veel geëxperimenteerd met mijn sound. Ik luister naar veel verschillende artiesten en ben dus beïnvloed door veel verschillende genres, bijvoorbeeld Eminem, Ariana Grande, Billie EIlish, Hiatus Kaiyote, Tool, d’Angelo, Sabrina Carpenter, Miley Cyrus. Ik wil eigenlijk zo veel, dat het lastig is om voor één specifieke sound te gaan. De artiesten die ik heel erg bewonder zijn ook niet in een hokje te proppen, en dat vind ik juist tof aan hen. Wat ik doe is ook erg genre-fluid. Er zit RnB in, alternatief, rock, een vleugje hiphop. Ik heb zoveel te uiten en te delen en te zeggen, ik kan dat niet allemaal in één specifiek jasje gieten, snap je? Dan zou ik het te snel saai vinden. Misschien maakt dat de muziek wat “all over the place”, maar goed, dat ben ik ook.” Dan specificeert ze het wat meer richting Loen. “Maar de gemene delers met project Loen zijn: het is altijd in het Nederlands met hier en daar wat Engels, want dat is ook hoe ik praat, het komt altijd recht uit mijn hart en ik probeer mezelf altijd vocaal uit te dagen met riffs en runs, uithalen en het schakelen tussen sound. Het is voor mij belangrijk dat mensen de emotie ook voelen, die ik wil overbrengen. Voor mij zit die emotie toch altijd wel in een stem. Daarom zijn er altijd ook heel”, benadrukt ze, “veel vocal layers in mijn songs. Dat is gewoon echt mijn instrument. En niet te vergeten: mijn sound is niks zonder producer, die het liedje samen met mij weet om te toveren in een sonisch geheel. Shout-out naar Jasper Ras! De hoofdproducer van mijn debuut EP ‘Hoi Ik Ben Loen’.”
“De kracht van de muziek”, zit Eline Mann nu duidelijk op haar praatstoel en vervolgt naadloos, “zit hem voor mij in de herkenbaarheid, de authenticiteit en het rauwe emotionele randje. Ik vind het leuk om dingen te zeggen die een beetje tegen een grens aan zitten qua openhartigheid. Verder hou ik heel erg van attitude in muziek, een punch, contrasten. Alles stil, dan alles er weer bij. Standje 100, dan weer naar niks. Dat maakt dat het voor mij tot leven komt.” We vragen, om hier meer van te weten te komen naar het creatieve proces. Eline Mann neemt ons mee door haar songwriting. “Het begint in de douche, op de fiets of in de studio. Elke geboorte van een song heeft weer een andere aanleiding. Voornamelijk de mensen om mij heen of dingen die ik meemaak. Break-ups, volwassen worden, tegenslagen. Ik ben nooit echt op zoek naar onderwerpen, die vinden mij wel. Soms moet iets waar ik mee zit er gewoon uitgeschreven worden.” De onderwerpen van haar liedjes, fuckboys, vriendschap en liefdesverdriet vermeldt haar bio, voelen heel persoonlijk. Wat wil ze bereiken met het delen van die intieme onderwerpen. Een ondeugende lach is het eerste antwoord op de vraag. “Niks eigenlijk. Zelfexpressie. De muziek is voor iedereen die op dezelfde frequentie zit. Als je het niet voelt dan denk je waarschijnlijk: “wat een raar wijf”, wat ook prima is. Ik doe dit voor mij, en wie zin heeft om mee te blèren, is van harte welkom. Samen blèren is leuker.”
Rotterdam is een stad waar Eline Mann een periode gewoond heeft en die een grote stempel heeft gezet op haar muziek, doen we even een zij stap. “Nee ik kom niet uit Rotterdam”, bevestigt de zangeres. “Ik heb er wel 6 jaar gewoond en ben daar grotendeels muzikaal opgevoed, omdat ik daar muziek heb gestudeerd en in die tijd daar met mijn eerste bands begon op te treden. Rotterdammers vond ik heerlijke mensen, omdat ze lekker oprecht zijn. Dus wat dat betreft zit Rotterdam wel in de muziek.”
Eerder bracht Eline Mann onder eigen naam haar muziek uit en deed ze onder andere ook de Popronde. “Vroeger bracht ik inderdaad muziek uit onder de naam Eline Mann. Ik deed toen eigenlijk maar wat, ik dacht niet zo goed na over het muzikale concept, of wat een leuke artiestennaam was. Loen is qua concept wat beter uitgedacht. En het is Nederlandstalig, alles onder mijn eigen naam is in het Engels. Af en toe breng ik onder mijn eigen naam nog muziek uit, maar dan is het vaker een samenwerking met een bevriende producer zoals GANZ, ReauBeau, East & Young en Lucky Charmes.” Met Loen zoekt ze ook de samenwerking blijkt als we het hebben over haar debuut EP ‘Hoi Ik Ben Loen’. “Het doel van de EP was mezelf muzikaal op de kaart zetten met mijn nieuwe project. Momenteel ben ik bezig met een gezamenlijke EP samen met Baas B, een van mijn jeugdhelden. ‘Loen x Baas B: de EP’ komt ergens in 2025 uit. Daarna weer verder met mijn eigen stuff. Voor een album voelt het nog een beetje te vroeg.”
De Popronde is een showcasefestival. Het cirkeltje is rond en het gesprek eindigt met het onderwerp waar het mee begon. Het doel van deelname blijkt, zo jubelt de artieste: “Miljonair worden!!! Nee, mijn muziek laten horen aan mensen die het nog niet kennen. Mijn professionele netwerk uitbreiden. Speelervaring opdoen met mijn band. Rare dingen meemaken. Dingen meemaken die helemaal misgaan en daar dan weer van leren.” Loen staat nog op tal van Popronde plaatsen, maar de eerste afspraak is in Groningen op 10 oktober in Plato en Buckshot.