De fado is prachtig. De Portugese variantie van het levenslied, de Portugese blues heeft een rijke traditie en heeft fantastische artiesten voortgebracht. In dat kader is de combinatie Lina Rodrigues met de Spaanse producer Raül Refree zeer opmerkelijk. Lina trad op in één van de fado concertzalen in Portugal, waar bij toeval Refree aanwezig was en deze werd gepakt door haar stem. Dat is begrijpelijk. Haar stem is fenomenaal en diep emotioneel. Refree is echter niet de muzikant van de gitaar, maar werk met electronica en synths en als producer is hij actief voor de grote namen in de pop. Samen bedachten ze een vernieuwende aanpak van het repertoire dat Lina zong. Een vernieuwende aanpak, maar met alle mogelijke respect voor de traditie en het werk van Amalia Rodriguez, de grote fadozangeres in wiens werk Lina is gespecialiseerd. Het levert een fascinerend album op en een uitnodiging voor Eurosonic afgelopen januari. Onder andere in de Martinus Kerk klonk deze samenwerking toen al fenomenaal mooi en op het album is dat niet anders. Het is prachtig, modern en toch met al dat moois dat fado te bieden heeft. In ´Medo´ waarmee het album begint is het onmiddellijk voortreffelijk. Renfree zorgt met zijn synths voor een welhaast brommende ondergrond, waaruit de prachtige heldere stem van Lina op voortreffelijke wijze door heen snijdt en je in merg en been weet te raken. Daar blijft die stem zitten, want in de met vrolijke noten beginnende, maar toch omineuze begeleiding van ´Cuidei Que Tinha Morrido´ is er weliswaar meer omlijsting, maar blijft de zang toch de ster van het geheel, maar kan vooral schitteren door het tegenwicht van de muziek. Refree is eerder betrokken geweest bij zo´n aanpak van een Iberisch cultureel icoon, de Flamengo in eigen land. Bij dit project blijven de liedjes en melodie van Amalia Rodriguez staan, maar wordt de gitaar vervangen door synths en piano. De productie is klein en intiem gehouden. Dat werkt. Een nummer als het verhalende ´Sta Luzia´ is prachtig even als ´Destino´. ´Destino´ doet je door het pulserende gebruik van synthesizers haast lichamelijk de pijn voelen en knijpt je strot dicht. Het zacht maar groots ingezette ´Gaivoia´ is een heerlijk rustig piano nummer met veel rust. Het komt je na aan de huid. Hoewel in het Portugees voelt het persoonlijk. Prachtige nummers als ´Ave Maria Fadista´ met piano en een hint van effecten, waarna de zang fantastisch en breekbaar invulling geeft aan de geschapen ruimtelijkheid. Zo blijft het album je moois schenken in songs als het heerlijke Quando Eu Era Pequenina´ met alarmerende synths, het schitterende en zeer gevoelige ´Foi Deus´ en ´Fado Menor´. Een voortreffelijk modern album, met prachtige zang en een duidelijke nieuwe aanpak van de fado, hoewel, in het afsluitende Voz Amália De Nós´ klinkt dan toch die Fado gitaar. Wat een voortreffelijk album.
Lina_ Raül Refree – Lina_ Raül Refree
