GRONINGEN – Misschien wel het mooiste moment van het concert van Lianne La Havas in De Oosterpoort in Groningen komt niet tijdens de zang. De Britse zangeres haalt even haar eerste optreden in Groningen terug op Eurosonic. Ze vertelt hoe ze daar in een heel klein zaaltje stond voor maar een paar mensen en drukt uit hoe dankbaar ze is dat nu, een paar jaar later een volgepakte Grote Zaal van De Oosterpoort voor haar staat. De Britse is niet vergeten waar ze ooit begon en blijft maar uitdrukken hoe dankbaar ze is dat het huidige publiek haar ontdekt heeft en er is in De Oosterpoort om naar haar te luisteren. Waarom Lianne la Havas een mooi gemêleerde zaal met jong en oud weet te vullen blijkt wel uit haar muziek. De heerlijke zang, op zijn tijd krachtig en op andere momenten breekbaar, met een prachtig hees randje in haar stemgeluid, spreekt enorm aan. Op het podium een sprankelende persoonlijkheid die met zichtbaar plezier haar muziek deelt. De opening is ‘Green & Gold’ een rustige aanloop naar ‘Is Your Love Big Enough?’ waar het tempo wat omhoog gaat. Een prachtig opgebouwde setlist volgt. Liedjes houden hun identiteit met af en toe verrassende uitstapjes. In ‘Au Cinema’ belanden we ineens pardoes in ‘Happy’ van Pharell Williams. Bij ‘Tease Me’ en het prachtige ‘No Room For Doubt’ bewijst La Havas het ook zonder band prima af te kunnen. Met rijk gitaarspel en haar stem weet ze de zaal in deze gevoelige nummers aan haar lippen gekluisterd te krijgen. Bij ‘Unstoppable’ keert de band terug voor een krachtige uitvoering. Een zeer vakkundige band die op geen moment de zangeres dreigt te overvleugelen, maar La Havas juist ondersteunen en in het spotlight weten te zetten met fijn spel. Voor het onderdeel publieksparticipatie kiest La Havas ‘Grow’ uit. De zaal zingt uit volle borst mee. In haar aankondigingen kan La Havas nog wat groeien. Inhoudelijk wordt geen liedje toegelicht, terwijl dat af en toe best wat verdieping kan brengen. Muzikaal is het allemaal geweldig. Liedjes die op het ene moment wat richting folk gaan, op andere momenten juist meer soul of pop bevatten. De stem van La Havas blijft in elk nummer overtuigen. Als songwriter staat ze pal en dat weet ze over te brengen. Het indrukwekkende ‘Gone’ met alleen begeleiding op piano is een prachtige afsluiting. Als toegift speelt ze mooi klein nog twee nummer alleen op gitaar waarbij vooral ‘Ghost’ erg bevalt. Met band speelt ze ‘Forget’ en dat zal vast niet gebeuren. Ze schudt de handen van de eerste rij. Iemand die niet meer ‘piep’ is krijgt een keurig ‘Thank You Sir’. Beleefd, dankbaar en met zoveel talent. Dat vergeet je vast niet meer.
Lianne La Havas is dankbaar
