DRACHTEN – Het valt niet mee dat je als eerste act van Simmerdeis staat geprogrameerd. Rondom je wordt het festival opgebouwd en het publiek staat nog niet in grote drommen voor de tent waar je staat geprogrammeerd. Tien minuten na de begintijd vroeg Leonard Ford of hij een teken kreeg wanneer te beginnen. Eigen initiatief stelde zijn geluidsman, waarna op een naastgelegen podium ook nog eens een oorverdovende soundcheck losbarste. Het publiek komt op een festival nu eenmaal af op spelende acts. Wat meer inititiaf en brutaliteit kan de rootszanger uit Leeuwarden hierbij goed van paskomen, want, hoewel hij het na afloop terug pakte, koste dit hem toch speetijd en dat was jammer. Leonard Ford brengt een aanstekkelijke en aantrekkelijke vorm van ragtime. Met alleen een resonator guitaar weet hij een lekkere bak geluid te produceren en in zijn zang in hij gedurfd en zoekt hij wel de randjes op van zijn mogelijkheden. De trein vertrok dan wel met vertraging, maar toen ‘When a Train Comes Along’ werd ingezet, was het zeker geen boemeltje. Ook het bleusy ‘V8 Ford’ was erg fijn in de uitvoering van Ford en dat liet hij volgen door het intens gezongen ‘Prison Cell’. De enige niet van het optreden was ‘Milkcow Blues’, dat ongeïnspireerd was en hakkelend gespeeld. Dat herstelde hij in de rest van het concert, hoewel hij niet meer helemaal in de flow kwam van de eerste nummers. Dat was jammer. Desondanks had hij in het rustige ‘Three Women’, nog wel en schitterend hoogtepunt. Sterk gezongen en fraai gespeeld. Leonard Ford heeft met zijn mooie mix van ragtime en Deltablues nummers een fijne combinatie in handen. Het is zaak voo hem veel te spelen en de routine er meer in te krijgen. Ook zijn praatjes waren minimaal. Even voorstellen en af en toe its toevoegen aan een liedje gebeurde niet. Dat was jammer. Desondanks is Leonard Ford sterk bezig met zijn werk. Een sterke stem en prima gitaarspel. Nog wat meer eigen Friese blues en hier staat zomaar een hele fijne act.
Leonard Ford brengt ragtime naar Simmerdeis
