STEENDAM – Soms heb je zo’n moment tijdens een concert dat podium met artiesten en publiek en omgeving totaal één worden. Dat gebeurt uitsluitend bij de allermooiste concerten. “Lay, Do, Di, Lay, Do, Do enz enz… “ zo probeerde Ben Savage zijn publiek de publieksparticipatie van ‘Awake’ uit te leggen. Geen voor de hand liggende combinatie van Lay’s en Do’s, maar toen het liedje één maal was ingezet klonk het de eerste keer nog aarzelend uit de zaal, de tweede keer al veel robuuster en de vereniging van geesten was voltooid de derde keer en uit volle borst werd meegezongen. We waren allemaal artiesten. Een fenomenaal mooi moment uit het toch met prachtige momenten vol gepropt concert van het folkduo Hannah Sanders & Ben Savage die voor het eerst op een officieel Nederlands podium stonden en daarvoor alleen nog in een huiskamer hadden opgetreden. Het duo brengt een goedgekozen mix aan Britse Folk en Americana met bijbehorende instrumenten als gitaar, dobro en dulcimer. Dat terzijde, het zijn vooral de stemmen die de show stelen. Het prachtige kristalheldere geluid van Sanders, die in de hoogte toch de emotie in het hart treft, wat niet eenvoudig is en wat prachtig contrasteert met het meer hese en gruizige geluid dat ook zeer weet te bekoren van Savage en vooral in de harmonieën is het een 1+1=3 gevalletje. Het duo toert ter promotie van hun album ‘Awake’ dat onlangs verscheen, maar begon met ‘Ribbons and Bows’ van hun vorige album ‘Before The Sun’. Een lekkere vlotte opening met Sanders op de dulcimer en Savage die onmiddellijk bewees een kunstenaar te zijn op gitaar. Het eerste hoogtepunt van de avond stond al te dringen met de prachtige lovesong ‘Thousand New Moons’ met Ben Savage in de leadzang, hoewel de samenzang altijd domineert en even later was het ‘I Met a Man’ over een ongepaste liefde met nu Sanders die het voortouw nam met de zang. Naast hun eigen bijzonder mooie nummers hadden beide ook een uitstekend oog voor folk traditionals of anderman nummers die naadloos bij hun eigen werk pasten en dus kon de uitvoering van Bob Dylan’s ballade ‘Boots of Spanish Leather’ uitgroeien tot een heel breekbaar en gevoelig en erg mooi lied in de handen van dit duo voor de eerste set werd afgesloten met het mooie ‘Reynardine’ en een door Ben Savage gespeelde instrumental ‘May Flowers’. Een heerlijk duo dat de liedjes brengt vol intensiteit en emotie en de aankondigingen soms verpakt in hilariteit en soms in ernst, maar vaak inhoudelijk en onder andere met een oproep naar meer liefde in de wereld of een prachtig verhaal over een toeschouwer die een lied van hun “despicable” vond. De tweede set ging van start met het ‘Billy Bragg & Woody Guthrie nummer ‘Way Over Yonder in the Minor Key’ en het duo liet dat volgen door de prachtige traditional ‘Unquiet Grave’. Een mooie variatie in de opbouw van de setlist in tempo, intensiteit en emotie, waarin het publiek steeds meer het optreden in werd betrokken voor de vrolijke cowboysong ‘Santa Fe Trail’ de eerste meezinger was en daarna de prachtige liedjes met onder andere weer een ongetitelde instrumental en aan het einde kwamen met een schitterend en intens ‘7’, de Pete Seeger interpretatie ‘Oh Yes I’d Climb (The Highest Mountain For You)’ en een mooie afsluiter over zeehonden met ‘Selkie Song’. Het was een waar genot deze avond dit optreden van Hannah Sanders & Ben Savage. Een concert om lyrisch over te zijn. De onderhandelingen over een nieuw optreden begonnen op het moment dat beide van het podium stapten.
Lay, Do, Di, Lay, Do, Do…. is de weg naar prachtig bij Hannah Sanders & Ben Savage
