GRONINGEN – Bij één van de talloze podia in de Drie Gezusters in Groningen voor de Penguin Showcases stond een canvas opgesteld. Daarbij kwasten en verf. Een uitnodiging om ook zelf je creativiteit te laten gaan en je gevoelens om te zetten in beeld, terwijl Jongeman op het podium optrad. De band uit Enschede brengt lekkere Nederpop, waarbij ook met brede stroken gevoelige onderwerpen worden gebracht. Een leuke, origineel gevonden, manier om publieksparticipatie te krijgen, maar ook om te leren dat je met creativiteit, of het nu gaat om songwriting, muziek, tekenen of schilderen, zaken uit dagelijks leven kunnen verwerken en omzetten in iets moois.
Tom van der Steege heeft de gewoonte om dat te doen. Hij zet alles at hij tegenkomt in zijn leve om in klanken, melodieën en woorden. Dit proces ligt aan de basis van Jongeman, at een vijfmansformatie uit Twente is. Tot op heden zijn er enkel nummers uitgekomen, maar voor een verder toekomsten zijn er album plannen. Wat de band brengt is filmische Nederpop, dat met de nodige swung wordt gebracht. De teksten die Tom van der Steege daarbij schrijft zijn meer dan de moeite waard om ook even rustig te beluisteren.
Tijdens de Penguin Showcase van het vijftal liep het voor het podium aardig vol. Het is altijd een gelegenheid voor veel mensen om jonge nieuwe bands te gaan ontdekken en blijkbaar hadden tal van mensen Jongeman aangevinkt op de menulijst. Die werden zeker niet teleurgesteld. Van der Steege cum suis begonnen lekker stevig met ‘In den Beginne’. Wat opviel was de welhaast gesproken zang waarmee de formatie de aandacht op zich vestigde. ‘Ik’ volgde als tweede op de setlist. Een song die rustig van start ging, maar een prima opbouw kende, zoals ook de set dat had. De sterkste fase in optreden van Jongeman brak nu aan, zo mooi in het midden, waardoor late binnenkomers bleven staan en vroegere vertrekkers een fijn indruk meenamen. Prachtig was ‘Levenskind’ met mooi drumwerk en de combinatie van zang en spreken, wat juist in dit nummer erg goed tot zijn recht kwam. Van dezelfde kwaliteit was ‘Dat Het Geeft’. Een aansprekende song met sterk toetsenwerk en een mooie tekst die prima voor het voetlicht werd gebracht door de expressieve en energieke Tom van der Steege. Het laatste in dit centrale supertrio was ‘Nooit Niet Genoeg’. De frontman bleek een fijne spreker die veel te vertellen had, maar nu en dan mag het nog iets meer worden gefocust op de songs en wat achtergrond bij deze nummers. Bij ‘Nooit Niet Genoeg’ deed hij dit prima. Een nummer over klem zitten. De introductie werd gevolgd door een erg intense uitvoering. Eigenlijk elk nummer van Jongeman weet de emotie goed te pakken en de bijbehorende gevoelens om te zetten in het nummer, naar een gevoel waar ook het publiek zich mee kan vereenzelvigen, juist omdat het vaak om thema’s gaat die iedereen ook in zijn eigen leven zal herkennen. Als afsluiter en uitsmijter was er tenslotte ‘Renee’, het stevigste nummer in deze set, waarbij Jongeman zich prima wist te etaleren. Een prima band, die rustig moet gaan fijn slijpen, en waar we vast meer van gaan zien en horen na deze ode aan de creativiteit.