Americana leeft niet alleen in Nederland, maar ook België biedt een vruchtbare bodem voor het genre. Niet alleen voor bezoekende artiesten uit de States, maar ook zeker van eigen bodem heeft deze scene boeiende en prima artiesten opgeleverd. Katy Too is daar een voorbeeld van. Een artieste die we ook hier meer zouden mogen koesteren. Met ‘Nine Lives’ heeft de Vlaamse Leen de Haes een erg fijn album afgeleverd. Heerlijk geproduceerd door Wigbert van Lierde en om dit pareltje ook een beetje ons succes te maken opgenomen in Nederland door Gert Jacobs. Het album bevat een uitstekende mix van liedjes. Het prachtige trage ‘Bad Moves’ wordt gevolgd door het vlotte ‘Darlin’ Tell Me Know’ met wat popinvloeden. Halverwege het album is het titelnummer zo’n wauw moment. Een prachtige song. Een hulde aan Belgisch songwriting. Voor het album heeft Leen de Haes zich omringt met een prima groep muzikanten. Haar zang is optimaal en geeft nummers als ‘Alma’ en ‘Whiner’s Blues’ veel diepte. Soms klinkt De Haes kwetsbaar en soms als een popdiva Het album is de opvolger van haar debuut album ‘Quest for Honey’ uit 2012. Het is een album dat tussen de folk en de pop laveert. Het is een album dat de nodige spaning in de liedjes heeft en ook veel mooie teksten bevat. Een prima album. Wel direct opletten, want met ‘No Angel’ begint ‘Nine Lives’ met een niet te missen nummer. Een artieste waarmee we ook hier meer mee zouden mogen kennismaken en daarvoor biedt dit album alle mogelijkheden. Een prachtige en erg sterke afsluiting ook met ‘Bricks and Sirens’.
Optredens, Festivals en Podia in het Noorden