OOSTERWOLDE – Een fantastische stem. Judy Fires oftewel Judith Brands, heeft nog maar heel pril haar diploma binnen van de Minerva Academie voor Popcultuur in Leeuwarden of de mooie optredens rollen binnen. Twee daarvan zijn in Oosterwolde waar de jonge, van oorsprong Twentse, singersongwriter staat op de Turfvaartdag later in juli 2018, maar eerst voor Trambaan 8 in het kader van de Sunday Sessions van De Kortsluiting. Judy Fires bleek zeer talentvol, maar heel begrijpelijk aan het begin van een loopbaan, hinkte nog op verschillende gedachten. In amper drie kwartier bracht ze mooie eigen nummers, een country coverprogramma, Nederlandstalig en Twents. Dat was wat veel en de zangeres moet hier nog meer een eigen weg en eigen geluid uit gaan distilleren. Judy Fires opende met haar zelfgeschreven liedjes. Het vlotte ‘Hey Little Girl’ bleef nog een beetje te vlak, maar het iets rustigere ‘Memories’ was prachtig en gaf de zangeres de kans de diepte en emotie in haar stem te etaleren. Judy Fires is een zeer veelbelovende songwriter. Haar eigen liedjes overtuigden, zoals ‘Brand New Me’, over hoe veranderingen in het leven, ook hun weerslag kunnen hebben op wie jezelf bent en dat deze veranderingen niet altijd gewenst zijn, of het op een schilderij gebaseerde ‘The First Time’. Jammer was daarbij wel dat de zangeres zich verstopte achter een grote zonnebril en zo een extra barrière opwierp in het publiekscontact, want juist haar aankondigingen waren goed en mooi inhoudelijk en daarop scoorde Judy Fires. Haar mooiste liedje was ‘Ik Kom Overal’. Ze schakelde over naar het Nederlandstalig en kwam met dit prachtige liedje gevuld met Twentse plaatnamen. Een liedje waarmee ze zich echt wist te onderscheiden, net als met een prachtig Twents liedje. Op dit moment is zingen in je streektaal erg in. Iemand als Marlene Bakker scoort hoge ogen met een Gronings album, en het is voor Judy Fires het overwegen waard of ze niet in het Twents aan het schrijven moet. Beide zijn poëtische talen en niet voor niets Angel-Angelsaksische neefjes. Een weg die ze niet moet inslaan is de country-cover girl. ‘Jolene’ bleef te dicht bij het origineel van Dolly Parton en anders dan de herkenbaarheid in de kroeg heeft het verder prachtige nummer als cover weinig meerwaarde als je zo dicht bij het oorspronkelijke nummer blijft. Precies hetzelfde telt voor de Johnny Cash klassieker ‘Ring of Fire’. Voor het door Claude “Curly” Putman Jr. geschreven en Porter Wagoner tot wereld faam gezongen ‘Green, Green Grass of Home’ had Judy Fires meer afstand van de bekende versies genomen en zich het lied meer eigen gemaakt, hoewel de ontzettende droefheid van deze laatste herinneringen aan thuis van een man die op het punt staat opgehangen te worden, niet echt tot uiting kwamen. Lekker swingend en grappig was wel ‘Hit The Road Jack’ als afsluiter. Judy Fires is een prachtige zangeres en uitstekende songwriter die zo snel mogelijk van de covers af moet en haar eigen materiaal moet gaan brengen en ook daarin de luxe heeft heldere keuzen te kunnen maken.
Judy Fires moet keuzen maken
