AMEN – Het was een kijkspel op zich. Blootsvoets betrad Jeffrey Martin het podium van dat schuurtje in Amen waar het publiek al generaties samen komt om te genieten van luistermuziek en gehaktballen. Zijn tenen gaven de maat van de liedjes aan, terwijl door zijn voetzolen de inspiratie omhoog kroop van al die artiesten die voor hem het podium van De Amer betraden. De man uit Oregon gaf dan ook een zeer begeesterd concert, met zijn stem vol met zich in je ziel hakende brokkelige randjes. Het werd een intrigerende bijeenkomst dat opende met het rustig verhalende ‘Grower of Trees’ en daarna won deze Oregonian aan kracht met het magnifieke ‘Paper Mache’ en aan snelheid met ‘Wellspring’. Voor dat laatste lied had hij een mooi verhaal, zoals hij vaker fraaie verhalen gebruikte om zijn liedjes te kaderen en een fundament te voorzien. Het was een lied dat terugging op zijn tijd dat hij nog leraar was en in een plek 300 mile verwijderd van alles in Alaska een baan had. Het plekje kende één weg dat aan beide kanten doodliep zodra de dorpsgrenzen waren gepasseerd. Niet veel vermaak voor een jonge man, maar op mysterieuze wijze was er een collega met een auto en konden de avonden worden gevuld met het rijden van de ene kant naar de andere kant van dit dorp. Deze activiteit leverden een mooi en vlot lied op. Alle liedjes van Martin hebben een prachtige doorleefdheid en vooral intensiteit. Met de ogen dicht zingt hij elk liedje op dat moment weer tot leven. Zijn zang wordt fijn ondersteund door zijn mooie gitaarspel en meebewegende tenen. Hij sloot zijn eerste set af met het erg mooie ‘Golden Thread’ dat rustig en met ingehouden kracht werd gezongen. Na de pauze keerde Martin terug op het podium met steun van Anna Tivel die de tweede stem verzorgde en hem op viool ook muzikaal ondersteunde. Een prachtige greep, want niet alleen is vullen beide stemmen elkaar mooi aan, Tivel is ook een prima violiste die de liedjes een extra accent mee gaf. Nu ging het prachtig met een beetje retro sound verder in ‘Thrift Store Dress’, om daarna het verhaal te vertellen van ‘Coal Fire’ over een Amerikaanse stad, waar een onschuldig vuur door de grond zich heen vrat naar een verlaten koolmijn waardoor van onderen de hele stad wordt verteerd door een smeulend vuur dat weigert te worden geblust. Een feit dat ook veel vertalingen heeft naar het leven zelf en mooi verhalend en rustig lied opleverde. Na het oudere en kalme ‘Angeline’ sloot Martin af met de Bob Dylan song ‘Bucket of Love’ die hij in een prima eigen uitvoerig vertolkte. Na het dankwoord van Merel uit het publiek volgde haar favoriete liedje, het met veel gevoel gezongen ‘Gold in The Water’ als toegift bij deze opmerkelijke en prachtige folk/Americana singer-songwriter. Hij beloofde terug te komen en dat is goed nieuws.
Jeffrey Martin aardt in De Amer
