STEENDAM – Een concert met valkuilen bij Peter & Leni in Steendam met het Italiaanse Made in Blues van meestergitarist Massimo Bevilacqua en zangeres Delia Morelli. Op het menu in het zo sfeervolle podiumcafé ‘rechtgeaarde akoestische blues’, zoals uitbater Peter van Zeijl het in zijn aankondiging zo fraai formuleerde. Dat leverde Made in Blues. Prachtige liedjes die een geheel eigen vertolking kregen uit het grote blues liedboek, waarin nog zoveel haast onbekende pareltjes liggen te wachten op vertolkers. Het begon nog rustig met het sterke ‘Honky Tonk Blues’. Direct viel op hoe virtuoos Bevilacqua op zijn gitaar is en wat een aparte, maar zeer fraaie doorleefde stem Morelli heeft en hoe intens beide met hun muziek omgaan. De blues combineert uitstekend met de Italiaanse passie. Een mooie vertolking van Leadbelly, een sterke ‘Just Because’ en een prachtig nummer van Elmore James. Erg fijne artiesten, maar ook een degelijke versie van ‘Down by the Riverside’. Een nummer dat eigenlijk overbodig was, want immers zo bekend. Bekende nummers zijn prima bij een niet muzikaal publiek dat zoekt naar herkenbaarheid. In dit geval zat er echter een publiek dat deze nummers al duizend keer heeft gehoord en juist zoekt naar originaliteit. ‘Glory, Glory Hallelujah’, ook zo’n nummer, kreeg een mooie uitvoering maar niet mooier of beter dan anderen. Het prachtige Cocaine Blues, werd gevolgd door ‘You are My Sunshine’, wellicht het bekendste nummer op de setlist, maar liever een eigen interpretatie van onbekend nummer of een eigen nummer, want Bevilacque schrijft ook zelf en dat werk kwam deze avond helaas nauwelijks aan bod. Na de pauze begon het duo erg sterk. Nu wel een meer dan geslaagde interpretatie van Nancy Sinatra’s ‘These Boots Are Made For Walking’, het zeer fraaie ‘Hoochie Coochie Man’ en een prachtig hoogtepunt in ‘One Bourbon, One Scotch, One Beer’. Een nummer waarin alle intensiteit en kwaliteit samen kwam. Die sterke lijn trok zich voort in ‘Midnight Special’ de Leadbelly klassieker en vooral het schitterende ‘St. James Infirmary’. Een feest om naar te luisteren met het bevlogen gitaarspel van Bevilacque die al slaande op de snaren er toch steeds verschillende en juiste klanken uit wist te toveren. Daarna volgden mindere nummers als de ‘Bad Moon Rising’, het weer enorm mooie en sterke ‘Wont You Hush’ een prachtige spiritual en een overbodige medley van ‘When The Saints’ en ‘Everybody Needs Somebody To Love’ en een wedererom prachtige Robert Johnson vertolking. Hoogtepuntje was ook vlak voor het einde de ode die Massimo Devilacque bracht aan Delia Morelli met ‘Delia’ voor met ‘Stand by Me’ werd geëindigd. Made in Blues is een prachtig stel met vaak geweldige liedjes. In deze setting waren het gros aan de overbekende liedjes overbodig en had dat flink ingeperkt worden voor eigen werk of verrassendere keuzen. Maar twee prachtige stemmen, apart, maar ook in de samenzang, sterk gitaarspel en een diepe beleving, maakten dit een concert dat de moeite waard was.
Italiaanse passie combineert met de blues bij Made In Blues
