GRONINGEN – Ian Dury, de briljante Britse artiest die de wereld te vroeg is ontvallen en eigenlijk een beetje in de vergetelheid is geraakt, elk excuus is goed genoeg om zijn naam nog eens te laten vallen in de hoop dat zijn werk de luisteraars blijft vinden die het verdiend. De aanleiding is heel simpel. Droom Dit zanger Sam de Laat verscheen met een kruk op het podium in Vera, net als de jong door Polio getroffen Dury altijd van een stok afhankelijk was. Niet dat De Laat een hommage bracht aan Dury, hij was simpelweg vervelend gevallen. Er zijn echter meer overeenkomsten. De intensiteit die beide hun optredens meegeven, hun compromisloosheid en de strijd om in elk opzicht vrij te zijn en jezelf te zijn. Ian Dury kreeg als grafschrift mee: “possibly the finest lyricist we’ve seen”. De Laat weet ook fantastische teksten neer te pennen. Droom Dit was in Vera ter gelegenheid van Roze Zaterdag in Groningen om te strijden dat iedereen zich zelf mag zijn. Een strijd waarbij Sam de Laat zich niet laat weerhouden door een val om toch hierin het voorop te gaan.
Droom Dit is een band die er de vaart in heeft. In amper een jaar, ze werden opgericht in 2023 bracht de band twee EP’s uit. De band debuteerde met de Ep ‘Sluit je Ogen’ in juni vorig jaar na het uitbrengen van een eerste singel in maart. De Popronde vormde de doorbraak voor Droom Dit die niet alleen indruk maakte, maar ook in deze caleidoscoop van optredens zich tot een hechte formatie wist om te smeden en de liedjes op het podium hun optimale live vorm kon geven. Deze doorbraak werd verder gestalte gegeven met een show op Eurosonic / Noorderslag in Groningen en sindsdien, zo stelde De Laat in een dankwoord aan de stad Groningen, staan ze wekelijks op een podium hun liedjes te spelen. Dit is onder andere werk van de tweede EP ‘Of Het Terugkomt’ die onlangs werd uitgebracht. Tussen door won Droom Dit de Pop prijs van Poppunt Overijssel, want de band komt uit Enschede en toerde het samen met Prins S en de Geit. Naast De Laat bestaat de formatie uit Seth de Leeuw en Roos Tijssen beide op toetsen en vocale ondersteuning. Roos Tijssen bracht overigens heel recent ook met haar band Warda de EP ‘The Rush’ uit. Kees Huitink is er op gitaar, Thomas Hofmeijer speelt bas en Joshua van Veldhoven raakt de drums in de liedjes over liefde, over sex, over jezelf zijn en jezelf vinden, net als Ian Dury.
Wat eigenlijk opvalt is dat Sam de Laat op het gebied van intensiteit eigenlijk maar één standje heeft, de hyperdrive. Alles voelt mega intens, mega oprecht en dat al vanaf de eerste seconde van het optreden met ‘Ik ben het even kwijt’, waarmee de show op deze Roze Zaterdag werd begonnen. Veel liedjes kennen een mooie opbouw. ‘Laatste Traan’ bijvoorbeeld dat rustig begon, maar Joshua van Veldhoven met zijn drums en Thomas Hofmeijer op bas voerden het tempo op, zodat het steeds robuuster werd. Nog een Ian Dury vergelijking. Het gebruik van het koortje, de tweede stem is prachtig bij Dury in bijvoorbeeld ‘Reasons to be Cheerful, part 3’, maar ook bij Droom Dit staan er naast Sam de Laat met Seth de Leeuw en Roos Tijssen twee uitmuntende vocalisten op het podium, die ondersteuning boden, tegenwicht gaven of een eigen weg zochten en dat was steeds prachtig. Dit kwam fraai tot zijn recht in bijvoorbeeld ‘In Alles en in Iets’. ‘Zwijg de Rest’, was het rustpunt van de show om wat tot dan was gespeeld te verwerken en je schrap te zetten voor wat nog komen ging. De eerste helft van het optreden was mooi, de tweede helft fantastisch. Het heel erg gevoelige ‘Ik ben vermoeid nu’ was het eerste echte hoogtepunt. Voor het tweede hoogtepunt stond De Laat de leadzang af aan De Leeuw die prachtig het sensuele ‘Huidhonger’ bracht, een dijk van een song. Daarna werd het tempo de hoogte ingejaagd voor ‘Ik Weet Het’, dat heerlijk rockte en vroeg om meeklappende publieksparticipatie. Er zijn ook nog wel wat puntjes om eens over na te denken voor de band. Als alles zo intens wordt gebracht, wordt die intensiteit dan niet gewoon. Soms mag er best even stoom worden afgeblazen, om dan weer op te bouwen. De Laat kan prima aankondigingen doen. Dat bleek met het verhaal over Groningen en over Roze Zaterdag, dat erg persoonlijk was, maar nu en dan even de tijd nemen om inhoudelijk wat te vertellen over een liedje kan ook dienen om de spanning er even af te halen. Fenomenaal was het dreigend opgebouwde ‘Eet Mijn Hart’ met top zang werk van zowel Sam de Laat als Seth de Leeuw en een schitterend gitaar van Kees Huitink, tot een gillende apotheose. Om af te sluiten met ‘Suis in mijn Oren’. In een paar maanden stond Droom Dit drie keer in Groningen en het verveeld nog lang niet.