SCHIPBORG – Het Festival der Aa in Schipborg kende een mooie primeur. Indra Salima Kartodirdjo speelde, samen met gitarist Menno Roymans, voor het eerst haar Joni Mitchell programma. Indra Kartodirdjo kennen we vooral van The Cosmic Carnaval en van het duo dat ze vormde met Joris Dee in een verder verleden. Met The Cosmic Carnaval is deze artieste bekend met het onder de loep nemen van het oeuvre van een iconische formatie en daar op een respectvolle manier een eigen draai aangeven. Dat deed The Cosmic Carnival waarbij violist en gitarist Kartodirdjo vooral in haar interpretaties van de zangpartijen van Christine McVie indruk maakte met de liedjes van Fleetwood Mac. Het werk van Joni Mitchell is even legendarisch en hiervoor had de zangeres met Menno Roymans gekozen voor een intieme akoestische aanpak, die onmiddellijk werd gestresstest onder de omstandigheden van de ruime Drentse heide en de Covid restricties. Op een enkeling na die een telefoongesprek ging voeren of nog even de week doornam, slaagde die opzet met vlag en wimpel. Op minimaal 1,5 meter hing het publiek aan haar lippen. Joni Mitchell heeft uiteraard een keur aan prachtige liedjes aan de wereld geschonken. ‘Free Man In Paris’ is daar één van. Het duo gebruikte het als opening van de set. Lekker vlot vertelde ze het verhaal van platenbaas David Geffen en de immense druk op zijn schouders wat Mitchell inspireerde tot deze zong uit 1974. Het werd prachtig gebracht. De stem van Indra Kartodirdjo is fenomenaal en het gitaarspel van beide gedreven. Wat jammer was is dat ze het werk van Mitchell, zo vaak sociaal bewogen zoals dit eerste nummer, eigenlijk bracht met nauwelijks verdieping. Op elk nummer ingaan is natuurlijk niet nodig, maar nu en dan even het verhaal achter zo’n song vertellen geeft meer begrip en ook het publiek de kans om nog meer emotioneel te investeren in zo’n song. Daar was, met de vele stemsessies die het werk van Joni Mitchel nu eenmaal vereist, ook de ruimte voor, maar nu bleef het soms best lang stil. Het volgende pareltje dat Kartodirdjo had opgedoken was ‘Night In The City’ wat fenomenaal mooi werd gebracht en met lekker veel dynamiek bracht het duo ‘Chelsea Morning’, wat weer een mooie opmaat was tot het rustige en kippenvel gevoelig, probeer dat maar eens voor elkaar te krijgen op een zonnig zomers festivalveld, ‘Circle Game’. Een nummer waarin het stel triomfeerde. Dit waren uiteraard hits voor de Canadese, maar ook in Schipborg was het prachtig. De mooie set opbouw handhaafde het stel met ‘You Turn Me On, I’m A Radio’. Van de rust ‘Circle Game’ ging het verder in de meeste krachtig gebrachte song tot dat moment. Wederom een liedje over de druk die mensen in platenindustrie ervaren. Nu werd van haar verwacht dat ze op bevel een hit kon produceren. Dat het de eerste keer was dat Kartodirdjo en Roymans dit programma brachten bleek eigenlijk nergens uit, maar in ‘Come In From The Cold’, dat in het notitieboekje al de aantekening hoogtepunt te pakken had, was er toch een klein charmant struikelingetje, wat eigenlijk geen afbreuk deed en in de mooie opbouw waarin de kadering van de muzikaal perfect op orde en goed doorgedacht was bleek ‘Coyote’ het absolute hoogtepunt van dit optreden. Met alleen gitaar van Roymans was deze “either the most flirtatious song about fucking or the most graphic song about flirting ever written,” zoals een biograaf van Mitchell het omschreef, fantastisch. Het kalme ‘Both Sides, Now’ vormde dan de inleiding tot ‘Big Yellow Taxi’, waarmee, welhaast onvermijdelijk in het Joni Mitchell universum, een einde kwam aan dit optreden. Muzikaal zit het fantastisch in elkaar met een prima doorsnee van vooral het werk uit de glorietijd van Mitchell uit het begin van de jaren ’70. In haar keuze zou het nog iets avontuurlijker kunnen, door ook nummers op te nemen van bijvoorbeeld haar eerste album of haar latere werk, maar elke setlist en helemaal één voor drie kwartier, zal onvermijdelijk de kritiek krijgen dat er nummers gemist zullen worden. Het leek eerst vreemd dat Kartodirdjo niet verklaarde waarom ze voor Joni Mitchell koos, even een woord wat haar aantrok in deze iconische songwriter, maar tien liedjes later weet je ook zonder dat ze het heeft verteld dat antwoord. Het werk van Joni Mitchell is impressionant en van alle tijden.
Indra Kartodirdjo waagt zich aan Joni Mitchell
