GRONINGEN – Het was een mooie locatie om een tour af te sluiten. De gewijde sfeer van de Lutherse Kerk in Groningen, een enorme tegenstelling met de rockclubs waar het duo de dagen er voor stond, nog eens versterkt door een doodstil publiek en de hypergevoelige nummers van Jolie Holland en Samantha Parton. Soms heb je wat achteraf een enorme vruchtbare kraamkamer van talent blijkt te zijn. In 1999 vormden Frazey Ford, Trish Klein, Jolie Holland en Samantha Parton samen The Be Good Tanyas. Jolie Holland bleef niet zolang bij de Canadese formatie en keerde terug naar haar stad Los Angeles, maar er was wel het begin gelegd voor een myriade mooie muziek. Ford viert furore als solo artiest, Klein werkte onder meer ook mee aan Po’ Girl en Jolie Holland & Samantha Parton toeren weer samen na het fenomenaal mooie album ‘Wildflower Blues’ te hebben uitgebracht. Twee dames met de nodige reputatie die als begeleider uit Los Angeles de gitarist Stevie Weinstein-Foner hadden meegebracht. Al in het eerste nummer ‘Minstrel Boy’ van Bob Dylan dook het trio de diepte in met van emotie doortrokken zang en dat telde ook voor ‘Honey Girl’. Liedjes met Holland en Weinstein op gitaar. De leadzang wisselde tussen beide dames of werd in harmonie gedaan. Jolie Holland heeft daarbij een prachtige, vaak als onwerkelijk mooi, omschreven emotioneel diepe en licht rauwe stem en maakte ook in Groningen een diepe indruk, maar de heerlijke diepsnijdende sopraan die de nodige subtiliteit en lenigheid in brengt is absoluut een prachtige tegenhanger en beide dames vullen elkaar prima aan. Het zijn soepele losse liedjes die het trio brengt, zonder zich te veel gelegen te laten liggen aan vaste stramienen ontwikkelen de songs zich welhaast op natuurlijke wijze. Een boel folk, een beetje Americana, scheutje blues, snufje jazz en uitstekend gekruid. Jolie Holland vaak op gitaar, maar ook op viool en met een prachtig fluitje. Samantha Parton had een heerlijke mandoline, die wel wat ondeugend was en haar mooie gitaarspel. De Townes van Sant cover ‘Waiting Around To Die’ is welhaast beter dan het origineel, ‘Wildflower Blues’ het titelnummer van het album is fenomenaal mooi. De traditional ‘Oh Susanna’ krijgt een volledig eigen invulling, maar ook liedjes als ‘Little Black Bear’, ‘You Are Not Needed Now’ en ‘Littlest Birds’ zijn prachtig. Stappen zijn er nog te maken in de aankondigingen. Die zijn er eigenlijk niet en als het duo toch spreekt zijn het meer algemeenheden over Groningen of over wat er speelt in het leven van de toeschouwers. Af en toe een goed verhaal brengt nog meer verdieping. Hoogtepunt is toch wel ‘The Last’, wat een heerlijk nummer, waarna met de traditional ‘The Lakes of Pontchartrain’, een prachtige uitvoering, de dames verstaan de kunst van het coveren en Michael Hurley’s ‘Jocko’s Lament’ het moment van afscheid was gekomen, maar niet voor het trio terug op het podium was geklapt voor een toegift met het prachtige ‘Song for R.’ met Samantha Parton in de hoofdrol en het Neil Young nummer ‘Through My Sails’ met Weinstein-Foner in de vocale leid. Een pareltje van een optreden.
Hypergevoelige nummers bij Jolie Holland & Samantha Parton
