DRACHTEN– Was het de spetterende opening voor Simmerdeis in Drachten? Nee, de muziek van Nana Adjoa is prachtig, maar je moet er eigenlijk even rustig voor gaan zitten en het in je opnemen. Het is geen allemansvriendje wat deze dame met Friese wortels laat klinken van het podium en het vergt enige inspanning om de onderhuidse knetter die in haar muziek zit te voelen. Als openingsact op het grote podium heb je dan even een flinke taak. Nog nooit trad Nana Adjoa op in Drachten dus er waren zieltjes te winnen. De zangeres door eerst alleen op achter het drumstel. Stelde een ritme in en liep door naar voren waar ze haar gitaar pakte en zo ‘Part of It’ inzette. Een twee gitarist verscheen, de toetsen werden bemand en een bassist. Een drummer die nog even werkloos het publiek wenkte om maar dichterbij te komen voor dit intrigerende rustige nummer. Het was jammer dat een overigens snel herstelde zware, bij de toetsen vandaan komende, toon het nummer wat van zijn zeggingskracht ontdeed. Dat was nagenoeg verholpen in ‘No Sleep’, ook een rustige song die nog net wat zou profiteren als het nog iets meer zou stromen, nu was het af en toe wat hectisch. Daarmee waren de opstartproblemen voldoende uit de wereld geholpen. ‘Simple Things’ is afkomstig van haar recent verschenen EP ‘A Tale So Familiar (deel 2)’ was erg mooi en had een fraai toenemende intensiteit. Met een synth intro van Daniel van Loenen kondigde ‘Honestly’ zich aan en dit was prachtig met een fenomenaal spacy instrumentaal middendeel in een heerlijk soulvolle song. Voortreffelijk. Ook erg mooi en een typisch Nana Adjoa liedjes was ‘Sometimes Love Is Evil’. Haar liedjes zijn rustig, maar hebben een onderliggende laag, waar zich de spanning aan het opbouwen is. Soms komt die tot uiting, maar meestal laat zangeres Nana Effah-Bekoe je wachten op die ontlading en regelmatig is dat wachten tevergeefs, waardoor die knisperende en sluipende tensie je ook meeneemt in een volgend liedje. Nana Effah-Bekoe werd groot in de band van Sue The Knight, maar stapte nu onder eigen naam het podium op. In haar voert ze Friese, Nederlandse en Ghanese voorouders. In dit geval waren de Friese voorouders het meest relevant, want ouder worden en alle daarbij behorende gebreken, een lied over haar Friese oma, was indrukwekkend en erg prachtig. Het was één van de liedjes waar de zangeres vooraf bij stilstond. Niet uitgebreid, ze komt her en der nog erg verlegen over, maar dat past ook wel bij haar liedjes niet direct het achterste van je tong tonen. In dit nummer ‘DOOA, Dying of Old Age’ een prachtige trombonesolo van Van Loenen, waarbij in de rest van de band onder andere Mats Voshol op drums, Tim Schakel op gitaar en de bassist hun bijdrage leverden. In het optreden van de band zat dezelfde lijn als in de nummers. Langzaam werd het tempo opgevoerd en met het door Voshol van intro voorziene ‘Late Bloomer’ werd het steviger en steviger, vooral toen drie van de bandleden op de knieën allerhande effecten op hun pedalen in gang zetten en daarna werd met ‘The Resolution’ verlet geboden en kon de rust weer keren. Nana Adjoa zien we graag nog eens terug in een intieme zaal met haar intrigerende onderhuids knetterende indie-pop.