APPELSCHA – Dat nieuwe album, dat komt er aan, maar tot die tijd wentelt Stephanie Struijk zich nog even lekker door al die vertrouwde songs die haar passen als een oude jas. Die warmte, die tevredenheid en dat comfort deelt ze met haar publiek. Stephanie Struijk toerde de afgelopen periode met de Belgische Eva de Roovere, maar staat nu die toer is afgelopen ook weer gewoon solo op de bühne. Dat is ook absoluut geen straf, want ze heeft in haar repertoire een aantal liedjes die tot de mooiste behoren die deze eeuw in Nederlands zijn geschreven en vast en zeker tot de mooiste ooit gaan behoren. ‘De rivier’ is een fantastisch nummer net als ‘Als de Liefde maar blijft Winnen’. Beide stonden ook op de setlist voor haar optreden bij Kunstcafé Appelscha waar een gemengd publiek van Friezen en andere Noorderlingen de weg naar de zaal hadden gevonden. Tevreden genoten ze van een kopje koffie of thee met een schaaltje heerlijkheden terwijl Struijk haar optreden aan de rol bracht en dat gevoel onderstreepte met ‘Fijn Zo’. Een rustig liedje over tevreden zijn om daarna, meer gedreven, met ‘Sta Op, Sla Af, Ga Door’ direct ook wat pit in het optreden te brengen. Een hele fijne song met een mooie introductie over hoe dit liedje ontstond in een droom en we het alleen maar kunnen horen, omdat ze tegenwoordig met gitaar binnen handbereik slaapt. Eerdere droomliedjes sneuvelden als wat geneurie in een opname apparaat. Het was een mooie aanloop naar het prachtige ‘Nieuwe Maan’ het eerste hoogtepunt van het optreden en naar het vlotte, wat bluesy aandoende, ‘Verloren Tijd’ over problemen waar twintigers tegen aan lopen. Aan alles is te merken dat Stephanie Struijk een gelouterde artieste is. Haar liedjes steken goed in elkaar en met fijne verhalen en soms wat kortere introducties punnikt ze een mooi samenhangend geheel. Komt er soms toch een probleem op haar pad, als ze bijvoorbeeld even de tekst kwijt is, dan lost ze dat charmant en vooral oprecht op wat haar overkwam met ‘Dichterbij’, juist ook nog een liedje dat dicht bij haar hart ligt, want het gaat over haar ouderlijk huis in Limburg. De prachtige vleugel van Kunstcafé Appelscha werd gebruikt voor het heimwee liedje ‘Malta Mt’ en, hiervoor gooide ze haar setlist ondersteboven, ‘Verlegen’ om terug te keren naar het thema heimwee in ‘Als ik Thuis Ben’. Het zijn hele mooie persoonlijke verhaaltjes en overpeinzingen die in liedvorm worden gebracht. Struijk is geheel geloofwaardig en zet de deur naar haar belevingswereld even open. Met prima gitaarspel ondersteunt ze zichzelf en haar stem is prachtig en brengt de emotie over. Eerder zong ze in het Engels en wie nu met een cd uit die tijd verlegen langs de merch tafel schuifelt, krijgt een mooie handtekening van “Stephanie Struijk a.k.a. Stevie Ann”. Een aantal jaar geleden heeft ze de switch gemaakt van Stevie Ann naar Nederlandstalig en met succes. Het leverde mooie albums op als ‘Fijn Zo’ en ‘Liedjes van Anderen’. Na de pauze hield ze nog even vast aan het thema heimwee met ‘Sunset Sarah’. Nu over haar verlangen naar Amerika en benieuwdheid hoe het met Sarah zou zijn, waar ze altijd door werd bediend als ze koffiedronk en die algauw een confidante werd. Prachtig werd Sarah nog weer in herinnering geroepen. Heel persoonlijk was ook ‘Het Beste’ een magnifieke song over hoe Struijk zichzelf herkent in een jonge onzekere zangeres en, eigenlijk tegen haar jongere zelf, wil zeggen dat het beste er aan zit te komen. Na de meezinger ‘Later Wel’ was ‘Wat voor weer zou het zijn in Den Haag’ een prachtige vreemde eend in de bijt. Vanuit haar Stevie Ann periode zouden haar liedjes, ook Nederlandstalig, toch ook onder de Americana muzikaal gerekend kunnen, maar dit nummer van Harrie Bannink en Annie M.G. Schmidt past daar niet in. Een genre uitstapje moet kunnen, helemaal als het zo goed wordt gebracht en wordt opgedragen aan Oma Corrie. Oma Corrie is de Haagse oma van Struijk waar ze zo weinig herinneringen aan heeft, maar wiens genen mogelijk een belangrijke rol spelen, want deze oma speelde mandoline. Heerlijk werd het afgemaakt met ‘De Rivier’ en ‘Als de Liefde maar blijft Winnen’, met als sluitstuk ‘Gitaar op Schoot’. Met zijn allen wentelden we ons met de zangeres mee in de warmte van haar liedjes, Het was fijn zo.
Het is fijn zo bij Stephanie Struijk
