STEENDAM – Wie aankwam bij Peter en Leni in Steendam voor het concert van de Good Lovelies kon kinderstemmen horen die zich vermaakten in het kanaal. Niet de plaatselijke Steendamse jeugd, maar de Canadese gasten waren aan het jubelen terwijl een deel van de band nog even voor het concert verkoeling zocht in het kanaal. Onder andere Caroline Brooks trok nog heerlijk een baantje onder de brug, een sprintje naar de Green Room en ze stond in heel korte tijd fris en fruitig op het podium, een luxe als je aan het einde van de tour zit. De Good Lovelies verbazen de wereld al 13 jaar met hun prachtige liedjes en zang en hebben in hun thuisland Canada inmiddels een grote reputatie die hen vooruit was gesneld naar het Groninger podium. Naast Caroline Brooks bestaat het trio uit Kerri Ough en Susan Passmore en voor de tour hadden ze versterking van M.J. Dandeneau, ook bekend van haar werk met onder andere Lynne Hanson, Oh My Darling en Sarah MacDougall op staande bas en Mark Mariash van Lori Cullen en Three Meter Day op drums. De laatste was de grootste pechvogel van de avond, want hij werd geïntroduceerd als de gelukkigste man in Canada en dan zit je potverdorie een oceaan verderop. Dan maar de gelukkigste man van Steendam dat hij het podium mocht delen met deze getalenteerde dames die pittig uit de hoek kwamen met ‘Open Window’ en vervolgens enigszins rommelig door ‘Broken Heart’ heen kwamen. In die nummers bleek toch dat een soundcheck nog even anders is dan een show met gevulde zaal, maar door goed ingrijpen van de geluidsman en Mariash die net even wat bescheidender drumde konden de Good Lovelies hierna hoogtepunt aan hoogtepunt rijgen te beginnen met het bedaarde ‘Last Night’ en daarna, uitbundig als kinderstemmen in het kanaal, ‘Pulse & Flatline’ zingen, het eerste nummer deze avond van hun nieuwste album ‘Shapeshifter’. Hierna werd het helemaal indrukwekkend met het met alleen gitaar en dus al ruimte voor de prachtige stemming van de drie dames in ‘When The City Settles’. De drie zangeressen hebben alle drie een heel verschillende stem. In dit nummer is het Susan Passmore die het voortouw neemt met haar fenomenaal mooie donkere stem, Caroline Brooks zit juist aan de hogere kant, terwijl Kerri Ough het middenterrein tot het hare maakt en daarmee de verbindende factor is die in de hemelse harmonieën alles samentrekt. Dat kwam mooi van pas in het a-capella gezongen ‘Heebie Jeebies’ een voortreffelijk jaren 50 retroachtig Close Harmony nummer en de spaarzaam begeleide cover ‘Winter Hours’ van The Deep Dark Woods. Beide werden gezongen zonder versterking op aanraakafstand van het publiek. De afsluiting voor de pauze kwam met hun nieuwste hit ‘I See Gold’, weer zo’n nummer met een lekkere jubel. Inmiddels waren er tal van gelukkigste mannen en vrouwen in Steendam, want na de pauze bleef het enorme hoge peil van het vijf- of drietal op het podium op dat peil. ‘De vlotte opening kwam met ‘Slow Road’ en ‘In The Morning’, dat meer poppy was. Het drietal stapte weer van het podium af voor ‘The Doe’ een murderlove ballad en de David Francey song ‘Torn Screen Door’. Het is in alles te merken dat de Canadese mijlen zijn gemaakt, maar zonder de duidelijke liefde voor het vak te verliezen. De aankondigingen waren grappig en ter zake en bedoeld om het publiek nog verder te betrekken bij de show zonder ook maar één moment blasé te zijn. Her en der werd dat nog versterkt met een meezinger als ‘Every Little Thing’ Prachtige nummers als ‘When We Where Young’ en ‘Take Me, Take Me’, maakten indruk. De afsluiting kwam met ‘This Little Heart’ ook de afsluiter van het album. Een staande ovatie was onvermijdelijk en stelde het afscheid nog twee toegiften uit, maar na ‘Helplessly Lie Down’ en met steun van Keri en Devin Latimer van Leaf Rapids ‘Old Fashioned Love’ was dat toch onvermijdelijk.
Hemelse zang bij de Good Lovelies
